-
301.《旧镜》 唐·鲍溶
婵娟本家镜,与妾归君子。
每忆并照时,相逢明月里。
春风忽分影,白日难依倚。
珠粉不结花,玉珰宁辉耳。 -
302.《秋思》 唐·鲍溶
楚客秋更悲,皇皇无声地。
时无无事人,我命与身异。
良时如飞鸟,回掌成故事。
蹉跎秋定还,凝冽坚冰至。 -
303.《题吴征君岩居》 唐·鲍溶
尧泽润天下,许由心不知。
真风存绵绵,常与达者期。
有道吾不仕,有生吾不欺。
澹然灵府中,独见太古时。
地脉发醴泉,岩根生灵芝。
天文若通会,星影应离离。
亭亭傅氏岩,何独万古思。 -
304.《和兵部郑侍郎省中四松诗》 唐·唐扶
幽抱应无语,贞松遂自栽。
寄怀丞相业,因擢大夫材。
日射苍鳞动,尘迎翠帚回。
嫩茸含细粉,初叶泛新杯。 -
305.《谭子池》 唐·郭周藩
澄水一百步,世名谭子池。
余诘陵阳叟,此池当因谁。
父老谓余说,本郡谭叔皮。
开元末年中,生子字阿宜。 -
306.《答窦知言》 唐·姚合
冬日易惨恶,暴风拔山根。
尘沙落黄河,浊波如地翻。
飞鸟皆束翼,居人不开门。
独我赴省期,冒此驰毂辕。 -
307.《相次寻举客寄住人(一作再经三叟居)》 唐·周贺
停桡因旧识,白发向波涛。
以我往来倦,知君耕稼劳。
渚田临舍尽,坂路出檐高。
游者还南去,终期伴尔曹。 -
308.《书实上人房(一作送晏上人,一作寄林禅师)》 唐·周贺
绝顶言无伴,长怀剃发师。
禅中灯落烬,讲次柏生枝。
沙井泉澄疾,秋钟韵尽迟。
里闾还受请,空有向南期。 -
309.《前相国赞皇公早葺平泉山居暂还憩…十四首奉寄》 唐·裴潾
动复有原,进退有期。
用在得正,明以知微。
夫惟哲人,会且有归。 -
310.《赠友人》 唐·顾非熊
吾友昔同道,唯予今独行。
青云期未遂,白发镊还生。
旧隐连江色,新春闻鸟声。
休明独不遇,何计可归耕。 -
311.《献岁书情》 唐·裴夷直
白发添双鬓,空宫又一年。
音书鸿不到,梦寐兔空悬。
地远星辰侧,天高雨露偏。
圣期知有感,云海漫相连。 -
312.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
313.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
314.《题桐叶》 唐·杜牧
去年桐落故溪上,把笔偶题归燕诗。
江楼今日送归燕,正是去年题叶时。
叶落燕归真可惜,东流玄发且无期。 -
315.《东都送郑处诲校书归上都》 唐·杜牧
悠悠渠水清,雨霁洛阳城。
槿堕初开艳,蝉闻第一声。
故人容易去,白发等闲生。
此别无多语,期君晦盛名。 -
316.《偶题二首》 唐·杜牧
劳劳千里身,襟袂满行尘。
深夜悬双泪,短亭思远人。
苍江程未息,黑水梦何频。
明月轻桡去,唯应钓赤鳞。 -
317.《逢故人》 唐·杜牧
年年不相见,相见却成悲。
教我泪如霰,嗟君发似丝。
正伤携手处,况值落花时。
莫惜今宵醉,人间忽忽期。 -
318.《分司东都寓居履道叨承川尹刘侍郎大夫恩知上四十韵》 唐·杜牧
命世须人瑞,匡君在岳灵。
气和薰北陆,襟旷纳东溟。
赋妙排鹦鹉,诗能继鶺鴒.蒲亲香案色,兰动粉闱馨。
周孔传文教,萧曹授武经。 -
319.《甘露寺感事贻同志》 唐·许浑
云蔽长安路更赊,独随渔艇老天涯。
青山尽日寻黄绢,沧海经年梦绛纱。
雪愤有期心自壮,报恩无处发先华。
东堂旧侣勤书剑,同出膺门是一家。 -
320.《南潭上亭宴集以疾后至因而抒情》 唐·李商隐
马卿聊应召,谢傅已登山。
歌发百花外,乐调深竹间。
鹢舟萦远岸,鱼钥启重关。
莺蝶如相引,烟萝不暇攀。
佳人启玉齿,上客颔朱颜。
肯念沉痾士,俱期倒载还。