-
121.《寄赋黄东发湖山精舍》 宋·陈著
断鳌奠极戏者谁,岷山如龙万里驰。
大江之阳起衡岳,崒嵂散作千委蛇。
直趋四明卓秀伟,二百八十峰参差。
潮江合拜山驻脚,伏脉分行东西支。 -
122.《明发》 宋·胡仲弓
明发占鸡唱,停骖数暝鸦。
半生多在路,十日九怀家。
照水芙蓉色,满园荞麦花。
归田何日是,对客话桑麻。 -
123.《予久客思归以秋光都似宦情薄山色不如归意浓》 宋·仇远
乔木足秋声,红叶表秋色。
因之念湖山,恨不生羽翼。
形留神已驰,游倦交渐息。
西邻夜砧发,东邻晓机织。 -
124.《初至洛阳府廨有东楼曲沼之胜时春色已过园林》 宋·宋庠
登临何处恨春残,楼上池边夕照间。
非意野云遮倦目,无情空水鉴衰颜。
青谿久负幽人约,白发初辞宰相班。
才与不才何足辨,此心都拟付庄环。 -
125.《马上见梅花初发》 宋·宋庠
瞥见江南树,繁英照苑墙。
无双春外色,第一腊前香。
云叶遥惊目,琼枝昔断肠。
莫吹羌坞笛,容易损孤芳。 -
126.《山中月夜草色香烈颇如昔年上庸鹿门之游感而》 宋·张嵲
月淡云始合,沉沉山树清。
露濡幽气馥,涧草不知名。
既念上庸隐,复怀鹿门行。
暌离驰岁月,南北异平生。 -
127.《山阴晓发寄暨阳旧友》 明·张羽
水涨官河远,西风去棹轻。
四山犹暝色,万木尽秋声。
村近闻鸡犬,天寒忆弟兄。
故园归未得,漂泊若为情。 -
128.《发光山》 宋·孔武仲
摇摇春霜草头白,冰如龙蛇当辙迹。
天开日丽非偶然,昨夜满山明月色。
忆昨北走关山中,下坂还登百千尺。
狂风虚霰何可当,破碎貂孤作巾帻。 -
129.《发王务二首》 宋·孔武仲
晓随灯火背千家,落尽疏星见远霞。
一饷春声回宿鸟,半天寒色在啼鸦。
临陂弱柳犹藏叶,当路残梅已尽花。
赖值时光正妍润,稳看风物到京华。 -
130.《发蔡州》 宋·孔武仲
悠悠清晓历长陂,杨柳沟塍雁鹜池。
风色著人寒料峭,日光生野暖融怡。
鹤归云海心空在,雁度湖天力已疲。
客路驰驱元不定,西游应有再来时。 -
131.《发浔阳》 宋·孔武仲
西游不敢避残年,兄弟分携楚水边。
浩荡东风回草木,朦瞳晓色满山川。
却穿梅径花争落,久憩邮亭日未偏。
安佚竟非儒者事,虺陨我马亦须鞭。 -
132.《跋高舍人钱舜举君选著色山水》 宋·方回
堆青仍积翠,山与水俱奇。
毫发渔船远,寻常草舍卑。
喜君真好学,索我细题诗。
卷轴频舒卷,明窗肯见思。 -
133.《送章发运楶》 宋·李复
乡农不寓兵,经费半非古。
天下虽无事,禁虣必备武。
浚郊开王畿,屹然根本固。
钩陈拥帝居,百万环貔虎。 -
134.《颂十玄谈·一色》 宋·释印肃
行人到此尽蹉跎,一指头端不奈何。
毫发有差千万里,沩山抚掌笑呵呵。 -
135.《十一月二十六日南至天色佳甚》 宋·孙应时
天心应喜一阳来,万里寒阴晓自开。
消息早传从嶰竹,发生先合到江梅。
遥瞻双阙吴云瑞,正想三宫舞寿杯。
草森微情共时节。
思亲南望独徘徊。 -
136.《绍兴十年发皇太后册宝八首》 隋代·佚名
声乐备陈,礼容罔武。
相维辟公,虔奉玉册。
皇则受之,慕形于色。
既寿且康,兴天无极。 -
137.《绍兴十年发皇太后册宝八首》 隋代·佚名
声乐备陈,礼容罔武。
相维辟公,虔奉玉册。
皇则受之,慕形于色。
既寿且康,兴天无极。 -
138.《烝民》 先秦·佚名
天生烝民,有物有则。
民之秉彝,好是懿德。
天监有周,昭假于下。
保兹天子,生仲山甫。 -
139.《九月九日》 唐·李治
端居临玉扆,初律启金商。
凤阙澄秋色,龙闱引夕凉。
野净山气敛,林疏风露长。
砌兰亏半影,岩桂发全香。 -
140.《延英殿玉灵芝诗三章,章八句》 唐·李亨
玉殿肃肃,灵芝煌煌。
重英发秀,连叶分房。
宗庙之福,垂其耿光。
(此章缺二句)