-
1.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
2.《蒙斋》 宋·赵蕃
崭岩郁郁势参天,下有幽幽百尺泉。
浅汲宁容长蛙鲋,旱年端可洗蚳蝝。
若人怀宝故如此,笑彼发蒙真易然。
不但作诗能换骨,更知读易已忘筌。 -
3.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
4.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
5.《寄题高仲一殿撰识山堂长韵》 宋·周必大
买山老山间,乃识山之容。
爱山无古今,此论谁非同。
仇仙来匡庐,一转语独工。
不识山面目,只缘在山中。 -
6.《和陶桃花源》 宋·吴芾
我闻桃花源,其先是秦世。
当时避地人,岁久俱已逝。
其后长子孙,生理还不废。
种桃以自营,结茅以自憇。 -
7.《次韵汤叔逊谢笔墨长句》 宋·马廷鸾
南屏翁,斯文千古何终穷,清辉灵气斗牛充。
我从公家二老话此事,寒更支坐烛跋红。 -
8.《六月十四夜久雨新霁见月极佳坐观万堂中收拾》 宋·舒岳祥
久雨新霁如发蒙,嫩月出海来屋东。
开轩静听百虫语,清光入沼翻帘栊。
白日劳劳生万事,不如淡月含冥蒙。
收心展体且高枕,合眼不管东方红。 -
9.《再和二首》 宋·郭印
鱼跳须过龙门,虎骤不从兔径。
上士闻道勤行,岂以难能为病。
固守满堂之珍,肯使如瓶之罄。
对境一念不萌,应缘六根皆净。 -
10.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。