-
1.《娇女诗》 魏晋·左思
吾家有娇女,皎皎颇白皙。
小字为纨素,口齿自清历。
鬓发覆广额,双耳似连璧。
明朝弄梳台,黛眉类扫迹。 -
2.《嘉熙四年九月奉诏改明年元为淳佑闰十二月降》 宋·岳珂
我生淳熙间,今复见淳佑。
粤从发覆额,及此已衰耇。
恭惟孝皇圣,是时方在宥。
两宫俱万年,薄海同一候。 -
3.《宣城书怀》 宋·朱翌
高爽清凉郡,登临佳丽都。
上连三蜀重,旁挟两淮趋。
天分光牛斗,溪行走舳舻。
新林天际浦,青草柳边湖。 -
4.《送刘德修》 宋·叶适
群航弭安流,未脱孤帆厄。
独板乱横溃,始负众舟责。
蛰雷正须时,春雨宜满泽。
勇夫攻坚退,智士倒戈获。 -
5.《寄裴云山》 未知·林正
南山高且深,竹深带流水。
先生庐其中,迥若崆峒子。
雪发覆两肩,深悟造化理。
手注三体诗,名满四海耳。
时以诗名家,亦来质疑似。
我本浪得名,长挂春风齿。
乃识先生心,非非还是是。 -
6.《简道可法兄》 明·秋潭舷公
顷读蕉上咏,畴不尔倾倒。
言外托微旨,拙中寓大巧。
咏歌已臻此,赏识应不少。
如何壮齿时,不得展所抱。 -
7.《城南上原陈翁以卖花为业得钱悉供酒资又不能》 宋·陆游
君不见会稽城南卖花翁,以花为粮如蜜蜂。
朝卖一株紫,暮卖一枝红。
屋破见青天,盎中米常空。
卖花得钱送酒家,取酒尽时还卖花。 -
8.《道傍小松》 宋·杨万里
小松如小儿,能坐未能立。
乱发覆地皮,劲气排雪汁。
谁将救暍手,种此青戢戢。
秋阳暴行人,清荫何时及。 -
9.《和早秋雨中书怀呈张邓州》 宋·黄庭坚
喜闻三径被恩书,五马来歌塞里闾。
天上日清消螮蝀,海演风静复爰居。
龟逢衔骨方为鹘,兰不当门亦见锄。
已发覆盆瞻睿圣,何因犹著故溪鱼。 -
10.《次韵六四叔兰诗》 宋·刘子翚
疏疏绿发覆清浔,漠漠微香起夕阴。
无复风流追九畹,空余烟雨暗深林。
谁分秀色来幽室,独写遗声入素琴。
还似高人远尘俗,争辉玉树亦何心。