-
1.《送常州陈商学士》 宋·宋祁
红梨秋老石渠霜,并欲萧萧伴祖觞。
台上补绫收柘枕,水边古兽得鞶囊。
浮云并盖辞京辇,晓月将潮促使艎。
缘饰有文成政速,剩储灵气茹芝房。 -
2.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
3.《效古赠崔二》 唐·高适
十月河洲时,一看有归思。
风飙生惨烈,雨雪暗天地。
我辈今胡为?浩哉迷所至。
缅怀当途者,济济居声位。 -
4.《系乐府十二首·思太古》 唐·元结
东南三千里,沅湘为太湖。
湖上山谷深,有人多似愚。
婴孩寄树颠,就水捕鷠鲈。
所欢同鸟兽,身意复何拘。
吾行遍九州,此风皆已无。
吁嗟圣贤教,不觉久踌蹰。 -
5.《系乐府十二首·思太古》 唐·元结
东南三千里,沅湘为太湖。
湖上山谷深,有人多似愚。
婴孩寄树颠,就水捕鷠鲈。
所欢同鸟兽,身意复何拘。
吾行遍九州,此风皆已无。
吁嗟圣贤教,不觉久踌蹰。 -
6.《古怨》 唐·刘叉
君莫嫌丑妇,丑妇死守贞。
山头一怪石,长作望夫名。
鸟有并翼飞,兽有比肩行。
丈夫不立义,岂如鸟兽情。 -
7.《拟古·其一幽并重》 南北朝·鲍照
其一
幽并重骑射,少年好驰逐。
毡带佩双鞬, -
8.《越台怀古》 元·萨都剌
越王故国四围山,云气犹屯虎豹关。
铜兽暗随秋露泣,海鸦多背夕阳还。
一时人物风尘外,千古英雄草莽间。
日暮鹧鸪啼更急,荒台丛竹雨斑斑。 -
9.《吊古战场文》 唐·李华
浩浩乎,平沙无垠,夐不见人。
河水萦带,群山纠纷。
黯兮惨悴,风悲日曛。
蓬断草枯,凛若霜晨。 -
10.《古风·其一》 唐·李白
羽檄如流星,虎符合专城;
喧呼救边急,群鸟皆夜鸣。
白日曜紫微,三公运权衡;
天地皆得一,澹然四海清。 -
11.《赠篆书吴全仲古风》 宋·欧阳光祖
黄帝史仓初作书,依类象形书亦疏。
兽蹄鸟迹颇奇怪,乾端坤倪微发舒。
周籀大篆十五篇,体制渐与苍史殊。
秦兼七国有天下,混一土字同书车。 -
12.《颂古三十九首》 宋·释道枢
放出金毛师子,百兽不见踪由。
要得爪牙全露,直须自把绳头。 -
13.《古风》 明·丁岳
麒麟四灵长,群兽孰敢当。
木精著文彩,肉角仁且良。
生草既不折,生虫亦不伤。
在鲁何成悲,来周乃致祥。
一去余千载,中原有豺狼。 -
14.《题异兽图》 明·归有光
昔年曾读《山海经》,所称怪兽多异名。
仲尼删书述禹贡,九州无过万里程。
抟木青羌何以至,伯益所疏疑非真。
西旅底贡召公惧,作书训戒尤谆谆。 -
15.《古风其三十四》 唐·李白
羽檄如流星。
虎符合专城。
喧呼救边急。
群鸟皆夜鸣。 -
16.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
黎山有幽子,形槁神独完。
负薪入城市,笑我儒衣冠。
生不闻诗书,岂知有孔颜。
翛然独往来,荣辱未易关。 -
17.《胡穆秀才遗古铜器似鼎而小上有两柱可以覆而》 宋·苏轼
只耳兽啮环,长唇鹅擘喙。
三趾下锐春蒲短,两柱高张秋菌细。
君看翻覆俯仰间,覆成三角翻两髻。
古书虽满腹,(古有篆五字不可识)。 -
18.《古坟》 宋·司马光
茫茫野田平极目,历历古坟如夏屋。
碑版无文荆棘深,石兽沈沦松柏秃。
问人虽不知姓名,昔皆高官仍厚禄。
子孙流落何所之,凶吉当年非不卜。
我来正值寒食天,祭膰不设无人哭, -
19.《古监》 宋·梅尧臣
古监得荒冢,土花全未磨。
背菱尖尚在,鼻兽角微讹。
月暗虾蟆蚀,尘昏魍魉过。
但令光彩发,表里是山河。 -
20.《和博古直五首》 宋·蒲寿宬
旷兹历亿劫,矧此浮云身。
桑枢弗言病,驷马休笑贫。
栖栖鲁中叟,救世诚艰辛。
鸟兽岂同群,由也徒问津。
人世弹指顷,沧海三扬尘。
扬尘不可诘,济川岂无人。