-
1.《学古思边》 唐·李白
衔悲上陇首,肠断不见君。
流水若有情,幽哀从此分。
苍茫愁边色,惆怅落日曛。
山外接远天,天际复有云。 -
2.《古思二首》 宋·舒岳祥
耿耿不可忍,相思在东北。
花月以为姿,风露以为食。
取我虞氏琴,一弹三叹息。
冷然不可寻,变为湘江瑟。
湘江深复深,哀哀泪千尺。 -
3.《古思》 唐·司马扎
春华惜妾态,秋草念妾心。
始知井边桐,不如堂上琴。
月落却羡镜,花飞犹委苔。
门前长江水,一去终不回。 -
4.《倣古思边》 宋·释文珦
去年与君别,绿树闻啼鴂。
今年当此时,忆君未归。
音书难寄远,珠泪湿罗衣。 -
5.《古思二首》 宋·舒岳祥
饥饿未必死,甘腴能杀人。
憔悴未必殒,逸乐能丧身。
所以岩欲槁,以俭全其真。
秉耒自耕野,腰斧躬采薪。
亦复育书史,自负亨经纶。
兵寇幸无恙,委蛇保天民。 -
6.《同诸公秋日游昆明池思古》 唐·储光羲
仆人理车骑,西出金光逵。
苍苍白帝郊,我将游灵池。
太阴连晦朔,雨与天根违。
凄风披田原,横污益山陂。 -
7.《有所思(一作古有所思行)》 唐·李白
我思仙人乃在碧海之东隅。
海寒多天风,白波连山倒蓬壶。
长鲸喷涌不可涉,抚心茫茫泪如珠。
西来青鸟东飞去,愿寄一书谢麻姑。 -
8.《系乐府十二首·思太古》 唐·元结
东南三千里,沅湘为太湖。
湖上山谷深,有人多似愚。
婴孩寄树颠,就水捕鷠鲈。
所欢同鸟兽,身意复何拘。
吾行遍九州,此风皆已无。
吁嗟圣贤教,不觉久踌蹰。 -
9.《系乐府十二首·思太古》 唐·元结
东南三千里,沅湘为太湖。
湖上山谷深,有人多似愚。
婴孩寄树颠,就水捕鷠鲈。
所欢同鸟兽,身意复何拘。
吾行遍九州,此风皆已无。
吁嗟圣贤教,不觉久踌蹰。 -
10.《思归(一作古离别)》 唐·赵徵明
为别未几日,去日如三秋。
犹疑望可见,日日上高楼。
惟见分手处,白蘋满芳洲。
寸心宁死别,不忍生离忧。