-
1.《太常引·男儿勋业古来难》 元·刘因
男儿勋业古来难。
叹人世,几千般。
一梦觉邯郸。
好看得、浮生等闲。
红尘尽处,白云堆里,高卧对青山。
风味似陈抟。
休错比、当年谢安。 -
2.《徵招(和焕甫秋声·君有远游之兴,为首行路难以感之)》 宋·彭元逊
人间无欠秋风处,偏到霜痕月杪。
风雨船篷,日夜风波未了。
忽潮生海立,又天阔、江清欲晓。
孤迥幽深,激扬悲壮,浮沈浩渺。 -
3.《谢康侍郎送来》 宋·甄龙友
折腰乡里愧陶潜,五斗黄陈饭莫嫌。
一介古来难取与,先生伤惠我伤廉。 -
4.《古柏行》 唐·杜甫
孔明庙前有老柏,柯如青铜根如石。
霜皮溜雨四十围,黛色参天二千尺。
君臣已与时际会,树木犹为人爱惜。
云来气接巫峡长,月出寒通雪山白。 -
5.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
6.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
7.《杂曲歌辞·行路难三首》 唐·顾况
君不见古来烧水银,变作北邙山上尘。
藕丝挂身在虚空,欲落不落愁杀人。
睢水英雄多血刃, -
8.《歌者十二首》 唐·司空图
追逐翻嫌傍管弦,金钗击节自当筵。
风霜一夜燕鸿断,唱作江南袚禊天。
玉树花飘凤失栖,一声初压管弦低。
清回烦暑成潇洒,艳逐寒云变惨凄。 -
9.《竹枝》 唐·刘禹锡
瞿塘嘈嘈十二滩,此中道路古来难。
长恨人心不如水,等闲平地起波澜。 -
10.《行路难·行路难》 元·张宪
行路难,前有黄河之水,后有太行之山。
车声宛转羊肠坂,马足蹭蹬人头关。
白日叫虎豹,腥风啼狗犴,拔剑四顾使我摧心肝。
东归既无家,西去何时还?行路难,重咨嗟。