-
1.《贺新郎·草色庭前绿》 宋·赵以夫
草色庭前绿。
掩重门、国香伴我,画帘幽独。
无奈熏风吹绿绮,闲理离骚旧曲。
觉鼻观、微闻清馥。 -
2.《蒙蔡藏用惠古风一轴叹仰不足辄赋病桐书为谢》 宋·王铚
老境忧患集,坐受衰病侵。
山林成独往,樽酒惟孤斟。
万事信已矣,灭迹栖苍岑。
对镜未免愁,寒云生岳阴。 -
3.《拟古》 明·贝翱
妾有绿绮琴,中含凤凰音。
不为《黄鹄操》,试作《白头吟》。
河中锦鸳鸯,比翼相因依。
落花随飘风,各自东西飞。 -
4.《擬古》 宋·田锡
峄阳生孤桐,擢干八尺高。
风雨萌枝叶,鸾皇栖羽毛。
天质自含响,众木非其曹。
斲为绿绮琴,古人贞金刀。 -
5.《问赵有方乞琴》 宋·李石
公子年时尚奇伟,大剑横腰发冲起。
自言学道晚有得,心静无波古潭水。
平戎万卷喑不吐,蟠向胸中作宫徵。
眼明惯识峄阳材,手制教成古绿绮。 -
6.《古琴诗》 宋·释智圆
良工采峄桐,斗为绿绮琴。
一奏还淳风,再奏和人心。
君子不暂去,所贵禁奢淫。
后世惑郑声,此道遂陆沈。
朱丝鼠潜齧,金徽尘暗侵。
冷落横闲窗,弃置岁已深。
安得师襄弹,重闻大古音。 -
7.《次韵宗郎中师仁见示古风》 宋·喻良能
平生癖瘀诗,业债馀清净。
但已心孔开,敢夸笔锋劲。
疾书或欹斜,所向必雅正。
顾惭非晋人,出语那韵胜。 -
8.《李成季得阎子常古琴作》 宋·晁补之
昔人流水高山手,此意宁从弦上有。
阎侯卷舌卧闾里,意向是中留不朽。
似闻绿绮置床头,暑雨东城无麦秋。
赵传和氏斋五日,吴得湛卢当两州。 -
9.《拟古六首》 宋·曾协
幽窗射明月,寂寞闲素琴。
朱弦不改调,抚弄无好音。
文诊袭绿绮,明徽钿黄金。
君恩一朝异,对此千恨深。 -
10.《游泰山六首》 唐·李白
天宝元年四月从故御道上泰山四月上泰山,石平御道开。
六龙过万壑,涧谷随萦回。
马迹绕碧峰,于今满青苔。
飞流洒绝巘,水急松声哀。 -
11.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
12.《拟古三首》 唐·徐彦伯
遥裔烟屿鸿,双影旦夕同。
交翰倚沙月,和鸣弄江风。
vK若茂芳序,君子从远戎。
云生阴海没,花落春潭空。 -
13.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
14.《过房公湖临发广文载酒登南楼听隐士陈希逸弹》 宋·程公许
湖荡匝城府,堤柳一长通。
森戟书漏永,闃如墟野。
掣铃三日留,郁郁殊寡悰。
登埤展遐眺,荡我磊磈胸。 -
15.《三用韵》 唐·韦庄
素律初回驭,商飙暗触襟。
乍伤诗客思,还动旅人心。
蝉噪因风断,鳞游见鹭沈。
笛声随晚吹,松韵激遥砧。 -
16.《宣曲二十二韵》 宋·杨亿
宣曲更衣宠,高堂薦枕荣。
十洲银阙峻,三阁玉梯横。
鸾扇裁纨製,羊车插竹迎。
南楼看马舞,北埭听鸡鸣。 -
17.《奉饯郑中丞罢浙西节度还京》 唐·刘长卿
天上移将星,元戎罢龙节。
三军含怨慕,横吹声断绝。
五马嘶城隅,万人卧车辙。
沧洲浮云暮,杳杳去帆发。 -
18.《奉饯郑中丞罢浙西节度还京》 唐·刘长卿
天上移将星,元戎罢龙节。
三军含怨慕,横吹声断绝。
五马嘶城隅,万人卧车辙。
沧洲浮云暮,杳杳去帆发。 -
19.《贺新郎》 宋·赵以夫
嘉禾,歌颂多矣,此独创见,小词纪之
草色庭前绿。
掩重门、国香伴我,画帘幽独。
无奈薰风吹绿绮,闲理离骚旧曲。 -
20.《长安古意》 明·周是修
长安二月三月时,千门万户春风吹。
绮构瑶台高照耀,香车宝马并驱驰。
驱驰照耀皆豪贵,九棘三槐夹三市。
鼎食钟鸣将相家,朱帘绣柱王侯第。