-
61.《次韵杨先辈古调》 宋·方岳
陌上有荡子,金鞍飞华鞯。
闺中有思妇,玉指调悲弦。
当时两相得,误作容易看。
那知新婚别,负此如花颜。 -
62.《富池江上荡舟游望二首》 宋·董嗣杲
江风吹得乌帽偏,江水惊秋狂拍船。
此身客远积乡梦,何日丹灵朝洞仙。
将军庙无老鸦异,罗汉院有古柏坚。
荡桨津头来往遍,北望淮云成怆然。 -
63.《兰陵王 赋古剑,用吉善甫韵 圭塘乐府卷一》 元·许有壬
昆吾铁。
神物千年不灭。
时出匣、摇荡碧空,闪闪寒芒电光掣。
细看是巨阙。 -
64.《古意(二十首)》 明·袁凯
十五志为学,四海访巨儒。
低回梁宋郊,浩荡齐鲁区。
庶从父老问,得亲交游徒。
惜哉戎马起,中道乃趑趄。
归来卧荒园,白首成下愚。 -
65.《张冠卿以前诗怀哉各努力人物古来少句为十诗》 宋·陈傅良
连楹着胡椒,环堵诛蒿莱。
节士亦良苦,乃筑怀清台。
世故何浩荡,人心亦崔嵬。
之子访田舍,厥繇安在哉。 -
66.《张冠卿以前诗怀哉各努力人物古来少句为十诗》 宋·陈傅良
江梅岁已过,燕子春又来。
不愁吾鬓霜,所恨此志灰。
扶桑焞焞明,阊阖荡荡开。
欲往岂不可,致远非驽骀。 -
67.《古剑歌》 宋·赵汝鐩
洞庭吞天天无风,月印一镜星涵空。
波心千丈光五色,渔人啧啧疑垂虹。
睨而视之寂不见,举网下罩追遗踪。
须臾雷轰怒涛吼,鼓荡六合雰溟蒙。 -
68.《拟古出塞(五首)》 明·李东阳
频年讨北虏,往岁征南蛮。
七年六出师,师出无空还。
将军尽封侯,铁券誓河山。
白衣领荫袭,立在执戟班。 -
69.《闲坐有感偶成古风简刘会之高吉父康司理》 宋·杜范
虞夏几百载,继以周礼乐。
洋洋雅颂音,后亡前亦作。
井疆贫富均,薄海咏康乐。
姬公同圣贤,积累亦不薄。 -
70.《雁荡》 宋·杜范
东南富山水,杰气钟雁峰。
巨灵排屃赑,妙力开鸿蒙。
断崖据险绝,峭壁凌寒空。
分岑献万状,转盼无一同。 -
71.《览古五首》 宋·方回
贤者傥畏死,世论终不公。
古若不置死,何藉诛妖凶。
荆舒底奸鬼。
庙食丘轲同。 -
72.《古意二首送朱鹤阜》 宋·陆文圭
雁荡英英云,孤凰云中吟。
风吹五色羽,随此半山林。
桐花作秋枯,野桑空绿沉。
苦萁不致醉,鴞食予何心。
凰兮归去来,岐山有高吟。 -
73.《颂古四十四首》 宋·释师范
起灭不停谁解看,当机一拶透重关。
东西总是长安路,荡荡无拘自往还。 -
74.《题履道兄古松图》 宋·释文珦
屏间何人画四松,高标半在烟云中。
人来尽作真松看,槎枒古怪势不同。
一株连蜷如老龙,曾见於康庐窈窱之深峰。
两株横斜苍黛色,曾见於雁荡高寒之绝壁。 -
75.《颂古一百则》 宋·释正觉
豁落亡依,高闲不羁,家邦平贴到人稀。
些些力量分阶级,荡荡身心绝是非。
是非绝,介立大方无轨辙。 -
76.《校雠古史二首》 宋·苏籀
炎牺分纪到先秦,散脱前闻待发明。
处士妄谈纷战国,专门阿党蔽西京。
尘沙涤荡川归海,故实符同史与经。
梦奠老人遗意得,麾天巨刃不留行。 -
77.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。 -
78.《句》 唐·李璟
灵槎思浩荡,老鹤倚崆峒。
苍苔迷古道,红叶乱朝霞。
栖凤枝梢犹软弱,化龙形状已依稀。 -
79.《相和歌辞·白头吟二首》 唐·李白
锦水东北流,波荡双鸳鸯。
雄巢汉宫树,雌弄秦草芳。
宁同万死碎绮翼,不忍云间两分张。
此时阿娇正娇妒, -
80.《荆州作二首》 唐·张九龄
先达志其大,求意不约文。
士伸在知己,已况仕于君。
微诚夙所尚,细故不足云。
时来忽易失,事往良难分。