-
261.《和文与可洋川园池三十首 AA16泉亭》 宋·苏轼
闻道池亭胜两川,应须烂醉答云烟。
劝君多种长腰米,消破亭中万斛泉。 -
262.《书晁补之所藏与可画竹三首》 宋·苏轼
与可画竹时,见竹不见人。
岂独不见人,嗒然遗其身。
其身与竹化,无穷出清新。
庄周世无有,谁知此凝神。 -
263.《余旧在钱塘伯固开西湖今方请越戏谓伯固可复》 宋·苏轼
已分江湖送此生,会稽行复得岑成。
镜湖席卷八百里,坐啸因君又得名。 -
264.《上元过祥符僧可久房萧然无灯火》 宋·苏轼
门前歌鼓斗分朋,一室清风冷欲冰。
不把琉璃闲照佛,始知无尽本无灯。 -
265.《和子由次王巩韵如囊之句可为一噱?此诗为子》 宋·苏轼
平生未省为人忙,贫贱安闲气味长。
粗免趋时头似葆,稍能忍事腹如囊。
简书见迫身今老,樽酒闻呼首一昂。
欲挹天河聊自洗,尘埃满面鬓眉黄。 -
266.《送文与可出守陵州》 宋·苏轼
壁上墨君不解语,见之尚可消百忧。
而况我友似君者,素节凛凛欺霜秋。
清诗健笔何足数,逍遥齐物追庄周。
夺官遣去不自沉,晓梳脱发谁能收。
江边乱山赤如赭,陵阳正在千山头。
君知远别怀抱恶,时遣墨君消我愁。 -
267.《和文与可洋川园池三十首 荻蒲》 宋·苏轼
雨折霜干不耐秋,白花黄叶使人愁。
月明小艇湖边宿,便是江南鹦鹉洲。 -
268.《和文与可洋川园池三十首 金橙径》 宋·苏轼
金橙纵复里人知,不见鲈鱼价自低。
须是松江烟雨里,小船烧薤捣香齑。 -
269.《书文与可墨竹》 宋·苏轼
笔与子皆逝,诗今谁为新。
空遗运斤质,却吊断弦人。 -
270.《题文与可墨竹》 宋·苏轼
斯人定何人,游戏得自在。
诗鸣草圣余,兼入竹三昧。
时时出木石,荒怪轶象外。
举世知珍之,赏会独予最。
知音古难合,奄忽不少待。
谁云生死隔,相见如龚隗。 -
271.《自题临文与可画竹》 宋·苏轼
石室先生清兴动,落笔纵横飞小凤。
借君妙意写篔簹,留与诗人发吟讽。 -
272.《仆曩於长安陈汉卿家,见吴道子画佛,碎烂可》 宋·苏轼
贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,更补朱繇为道玄。
烟薰屋漏装玉轴,鹿皮苍璧知谁贤。
吴生画佛本神授,梦中化作飞空仙。 -
273.《有言郡东北荆山下,可以沟畎积水,因与吴正》 宋·苏轼
侧手区区岂易遮,奔流一瞬卷千家。
共疑智伯初围赵,犹有张汤欲漕斜。
已坐迂疏来此地,分将劳苦送生涯。
使君下策真堪笑,隐隐惊雷响踏车。 -
274.《和文与可洋川园池三十首 冰池》 宋·苏轼
不嫌冰雪绕池看,谁似诗人巧耐寒。
记取羲之洗砚处,碧琉璃下黑蛟蟠。 -
275.《和文与可洋川园池三十首 二乐榭》 宋·苏轼
此间真趣岂容谈,二乐并君已是三。
仁智更烦诃妄见,坐令鲁叟作瞿昙。
(来诗云,二见因妄生。
) -
276.《和文与可洋川园池三十首 吏隐亭》 宋·苏轼
纵横忧患满人间,颇怪先生日日闲。
昨夜清风眠北牖,朝来爽气在西山。 -
277.《和文与可洋川园池三十首 溪光亭》 宋·苏轼
决去湖波尚有情,却随初日动檐楹。
溪光自古无人画,凭仗新诗与写成。 -
278.《和文与可洋川园池三十首 此君庵》 宋·苏轼
寄语庵前抱节君,与君到处合相亲。
写真虽是文夫子,我亦真堂作记人。 -
279.《文与可有诗见寄云待将一段鹅溪绢扫取寒梢万》 宋·苏轼
为爱鹅溪白茧光,扫残鸡距紫毫铓。
世间那有千寻竹,月落庭空影许长。 -
280.《书文与可墨竹(并叙)》 宋·苏轼
亡友文与可有四绝,诗一,楚词二,草书三,画四。
与可尝云:世无知我者,惟子瞻一见,识吾妙处。
既没七年,睹其遗迹,而作是诗。
笔与子皆逝,诗今谁为新。
空遗运斤质,却吊断弦人。