-
1.《挽朱梧月》 宋·刘应凤
早岁出山交识广,晚年闭户子孙单。
酒边谈笑俱成史,病后风骚尚可坛。
直向九泉寻辈行,肯留百世说艰难。
江空云冷衣冠尽,猿鹤羞人指亦弹。 -
2.《文昌灯牌》 宋·阳枋
牡丹枝上先春蕊,翠可坛边未雨虹。
知有文章光万丈,钟成佳气满黔中。 -
3.《赋得明星玉女坛,送廉察尉华阴》 唐·王翰
洪河之南曰秦镇,发地削成五千仞。
三峰离地皆倚天,唯独中峰特修峻。
上有明星玉女祠,祠坛高眇路逶迤。 -
4.《玄都坛歌,寄元逸人》 唐·杜甫
故人昔隐东蒙峰,已佩含景苍精龙。
故人今居子午谷,独在阴崖结茅屋。
屋前太古玄都坛,青石漠漠常风寒。 -
5.《登天坛夜见海》 唐·李益
朝游碧峰三十六,夜上天坛月边宿。
仙人携我搴玉英,坛上夜半东方明。
仙钟撞撞近海日,海中离离三山出。 -
6.《早冬游王屋自灵都抵阳台上方望天坛偶吟成章寄…李相公》 唐·白居易
霜降山水清,王屋十月时。
石泉碧漾漾,岩树红离离。
朝为灵都游,暮有阳台期。
飘然世尘外,鸾鹤如可追。 -
7.《奉和袭美太湖诗二十首·毛公坛》 唐·陆龟蒙
古有韩终道,授之刘先生。
身如碧凤凰,羽翼披轻轻。
先生盛驱役,臣伏甲与丁。
势可倒五岳,不唯鞭群灵。 -
8.《王霸坛》 唐·周朴
王君上升处,信首古居前。
皂树即须朽,白龟应亦全。
云间犹一日,尘里已千年。
碧色坛如黛,时人谁可仙。 -
9.《刘氏郊坛》 宋·方信孺
一德由来可享天,东邻扣祭亦徒然。
荒凉到处游麋鹿,谁识郊坛八面圆。 -
10.《可园传易图为陈伯雨翁题》 近代·陈三立
昔岁寄江南,耆旧瞻四五。
播吟往还径,筇袂互翔舞。
一瞬扫霆雹,追忆指画肚。
硕果可园翁,望与钟阜伍。