-
1.《再和》 宋·冯时行
人言不饮酒,神形不相亲。
我云不游山,足挛不可伸。
径须向泉石,抖擞人我尘。
况复山林姿,岂类轩冕人。 -
2.《积雪为小山》 唐·刘昚虚
飞雪伴春还,春庭晓自闲。
虚心应任道,遇赏遂成山。
峰小形全秀,岩虚势莫攀。
以幽能皎洁,谓近可循环。
孤影临冰镜,寒光对玉颜。
不随迟日尽,留顾岁华间。 -
3.《天人吟》 宋·邵雍
羲轩尧舜虽难复,汤武桓文尚可循。
事既不同时又异,也由天道出由人。 -
4.《二说吟》 宋·邵雍
治不变俗,教不易民。
甘龙之说,亦或可循。
常人习俗,学者溺闻。
商鞅之说,异乎所云。 -
5.《山栖》 宋·释文珦
十载栖山楹,影不入州县。
地偏交易绝,心閒体逾健。
脱粟无宿储,坏衣多断线。
人皆为吾忧,吾乐未尝变。 -
6.《依韵酬常循州》 唐·徐夤
早年花县拜潘郎,寻忝飞鸣出桂堂。
日走登天长似箭,人同红树岂经霜。
帆分南浦知离别,驾在东州更可伤。
公论一麾将塞诏,且随征令过潇湘。 -
7.《无愁可解 呜鹤余音卷五》 元·三于真人
古往今来,多忧少喜,淳化太平难值。
幸逢圣贤出世。
布道德、谈罗天地。
上界真人权下世。 -
8.《赠陈仲循》 宋·游酢
即今年才五十余,脱去簪绂弊屣如。
圣时搜选动空谷,策足要路争先趋。
庙堂故人握重柄,僵者可植瘦可腴。
惓惓风义数寄语,掉头不顾甘如愚。 -
9.《奉怀子循司勋二首》 明·徐繗
寥落空山外,蹉跎暮色催。
岁华看逝水,心事见残灰。
畜意搴花去,含情迟雁来。
穷通无可诘,空笑楚臣哀。 -
10.《题邵武军泰宁县叶恪循道清风楼》 宋·晁说之
叶公贤父子,清风何奕奕。
爱彼清风好,危楼高百尺。
来从玉宇远,照衣光可掷。
桂叶尚飘飘,蕙草下袭袭。