-
1.《济源寒食》 唐·孟郊
风巢袅袅春鸦鸦,无子老人仰面嗟。
柳弓苇箭觑不见,高红远绿劳相遮。
女婵童子黄短短,耳中闻人惜春晚。
逃蜂匿蝶踏地来,抛却斋糜一瓷碗。 -
2.《得黄济川书》 宋·吴则礼
荆南黄济川,少小但两屐。
长大身转穷,四壁只麽立。
书来可怜人,苦说遥相忆。
儿辈满眼前,吾发何由黑。
几时打僧包,为子去得得。
要论十年梦,已复话畴昔。 -
3.《自崔镇至济州人情风俗可叹三十韵》 元·王冕
天阙星河近,关山道路长。
断云依野树,归鸟傍斜阳。
吊古添惆怅,伤时重慨慷。
艰难衣带缓,辛苦□毛苍。 -
4.《览古四十二首 其二十七》 元·杨维桢
王湛蓄深器,世人不能窥。
大慧实若愚,人遂以为痴。
可怜济父子,同门不识之。
何况隔千里,而欲求人知。 -
5.《和史济川见赠》 宋·冯时行
岁晚扁丹雪霰边,萧疏与君俱可怜。
向来共厄黄杨闰,别后相逢白发年。
觅句剩烦梅作兴,攻愁直纵酒称贤。
故人一笑诚希阔,得失休论布幔天。 -
6.《送程道辉之广济》 宋·项安世
昂昂天马驹,志岂甘伏枥。
虓虓岩下虎,平生肯求食。
可怜百鍊钢,绕指化为席。
丈夫有不遇,此事今犹昔。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
9.《放言五首 并序》 唐·白居易
元九在江陵时,有《放言》长句诗五首,韵高
而体律,意古而词新。
予每咏之,甚觉有味,虽前辈深于诗者,未有此作。 -
10.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。