-
41.《书晁补之所藏与可画竹三首》 宋·苏轼
与可画竹时,见竹不见人。
岂独不见人,嗒然遗其身。
其身与竹化,无穷出清新。
庄周世无有,谁知此凝神。 -
42.《有言郡东北荆山下,可以沟畎积水,因与吴正》 宋·苏轼
侧手区区岂易遮,奔流一瞬卷千家。
共疑智伯初围赵,犹有张汤欲漕斜。
已坐迂疏来此地,分将劳苦送生涯。
使君下策真堪笑,隐隐惊雷响踏车。 -
43.《可叹》 唐·杜甫
天上浮云如白衣,斯须改变如苍狗。
古往今来共一时,人生万事无不有。
近者抉眼去其夫,河东女儿身姓柳。 -
44.《詹仲信以山水二轴为寿固辞不可乃各作一绝句》 宋·陆游
策蹇渡桥春雨余,乱山缺处草亭孤。
不知何许丹青手,画我当年入蜀图。 -
45.《信手翻古人诗随所得次韵夜坐除夜沐浴》 宋·陆游
病起瘦可惊,崚嶒夜窗影。
八十遂当至,何止践衰境。
食箪幸能尽,药裹亦已屏,汲泉煮日铸,舌本味方永。
士苦不自晦,常若锥见颖。
叔度独何人,长陂渺千顷。 -
46.《次韵子瞻题无咎所得与可竹二首粥字韵戏嘲无》 宋·黄庭坚
地下文夫子,风流绝此人。
能和晚烟色,幻出岁寒身。
马鬣松成拱,鹅溪墨尚新。
应怀斲泥手,去作主林神。 -
47.《西斋手植菊花过节始开偶书奉呈圣俞》 宋·欧阳修
秋风吹浮云,寒雨洒清晓。
鲜鲜墙下菊,颜色一何好。
好色岂能常,得时仍不早。
文章损精神,何用觑天巧。 -
48.《希真堂东手种菊花十月始开》 宋·欧阳修
当春种花唯恐迟,我独种菊君勿诮。
春枝满园烂张锦,风雨须臾落颠倒。
看多易厌情不专,斗紫夸红随俗好。
豁然高秋天地肃,百物衰零谁暇吊。 -
49.《拟陶体三首其一手问足》 宋·梅尧臣
共生一体中,出处常相并。
所动辄有迹,何不择地行。
履舄虽可蔽,步武岂无声。
尝思汝为玉,请刖见直诚。 -
50.《答余新郑(即余尧臣也·可补余传之阙)》 明·高启
前年吴门初解兵,君别故国当西行。
有司临门暮驱发,道路风雨啼孩婴。
仓皇不敢送出郭,执手暂立怀忧惊。
我时虽幸脱锋镝,乱后生事无堪营。 -
51.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
珠玉嫌轻衒,深藏意自佳。
不归胡贾手,却入褐夫怀。
宽博宁儒戏,从容与道偕。
用之荐郊庙,舍则媚渊崖。
龙起惊空藏,虹来贯小斋。
平生不求售,非为价难谐。 -
52.《寄何立可提刑》 宋·刘克庄
故人握节守齐安,闻说边头事愈难。
赤手募丁修险隘,白头擐甲御风寒。
半腰城甫包围毕,一把兵皆点摘残。
收得去年书在架,忆君灯下展来看。 -
53.《程吉老抚干以英石见遗层叠可爱报之以此》 宋·曾几
几净窗明丈室间,炷香危坐不开关。
如何密密深深地,忽有层层叠叠山。
珍重故人初入手,携持使我得怡颜。
从今石友常相对,世上交游费往还。 -
54.《颜延年三月三日率尔成诗前诗重韵太率可笑》 宋·洪咨夔
过尽风波滟澦堆,一闲无梦到宫槐。
迎头寒食清明近,入手樱桃芍药来。
率尔成诗聊意达,快然自足亦颜开。
期君曲水芳林序,花裹传宣火争催。 -
55.《可惜》 宋·白玉蟾
人间何似神霄府,我今面目蒙尘土。
年来无梦到神霄,一度伤怀泪如雨。
风前无奈倚栏干,雪里不堪闻杜宇。
此情欲谁有谁知,只有春风知我苦。 -
56.《携手曲》 南北朝·沈约
舍辔下雕辂。
更衣奉玉床。
斜簪映秋水。
开镜比春妆。
所畏红颜促。
君恩不可长。
鵁冠且容裔。
岂吝桂枝亡。 -
57.《知玄武县薛秘丞继示手书因以谢》 宋·魏野
至交忘贵贱,岂可兴常论。
少似君书札,多于我梦魂。
杨岐从蜀邑,雁递到烟村。
倒箧时将读,谁言我眼昏。 -
58.《奇仲德华第二转语皆有旨趣致中乃谓仆操两可》 宋·刘子翚
不可无诗绝盍簪,杂然嘲玩寄嘉首,唯阿似是摸棱手,虚静初无照物心。
莲荡远阴波面合,堇峰横翠雨中深。
颇能逐胜此来否,一笑又成染甫吟。 -
59.《观胡文定公手墨因求别本》 宋·刘子翚
温温文定公,至道夙所钦。
神超虽缅邈,余英壮儒林。
正容阅真翰,默默流至音。
不事八法奇,天成写幽襟。 -
60.《题跋月山公九马图手卷为任伯温赋》 元·杨维桢
任公一生多马癖,松雪画马称同时。
已知笔意有独得,天育万骑皆吾师。
房精夜堕池水黑,龙山池中飞霹雳。
图中九马气俱王,都护青骢尤第一。