-
1.《依韵和正老自叹之什二首》 宋·强至
我无尺地可耕锄,君有高田占具区。
若论生涯犹厚薄,独於宦意等分铢。
壮年未建鸿毛利,寸禄聊甘稚齿孥。
不学庸庸自持者,高冠空食上农夫。 -
2.《隐将峡口占二绝》 宋·陈文蔚
四顾青山数亩馀,岂无闲地可耕锄。
有人肯辨入山苦,满谷桑麻绕舍蔬。 -
3.《田家杂兴八首》 唐·储光羲
春至鶬鹒鸣,薄言向田墅。
不能自力作,黾勉娶邻女。
既念生子孙,方思广田圃。
闲时相顾笑,喜悦好禾黍。 -
4.《徐良辅耕渔轩》 明·王隅
南山饥牛常待饭,而君力田致疏懒。
北冥游鲲几千里,而君重钓沧浪水。
高堂老亲鹤两鬓,二者本自供甘旨。
禾囷三百既有获,得渔可羹而已矣。 -
5.《题苗经历耕野》 宋·方回
士以仕为业,野处无所耕。
近世所大患,苟进颓厥声。
苏子佩六印,相国不为荣。
坐乏二顷田,此事误平生。 -
6.《书弋阳馆》 宋·陈康伯
忆昨东京拜相时,武夫前导争驱驰。
上奏天子一人命,下率百寮罗纲维。
泰阶赐膳侑金币,上食供进黄门贲。
夜来胡尘犯边土,手握亿万兵擒虏。 -
7.《答余新郑(即余尧臣也·可补余传之阙)》 明·高启
前年吴门初解兵,君别故国当西行。
有司临门暮驱发,道路风雨啼孩婴。
仓皇不敢送出郭,执手暂立怀忧惊。
我时虽幸脱锋镝,乱后生事无堪营。 -
8.《竹溪直院盛称起予草堂诗之善暇日览之多有可》 宋·刘克庄
试听舆人诵,如何是太平。
有生遂其性,无象得而名。
刁斗三边静,锄耰万里耕。
毋庸奏奎聚,不必诵河清。
尧岂容知识,文非以色声。
樵歌殊质俚,未足赞休明。 -
9.《纪关陇》 宋·郑刚中
十载三光分,号令南北阻。
四达礼义乡,限碍成蛮楚。
帝王岂无真,社稷固有主。
欃枪不待射,避路过河浒。 -
10.《送孙子祥赴新昌主簿》 宋·楼钥
高士不为簿,子严论独殊。
不遭何不可,而况主簿乎。
夫君岂其裔,南明筮仕初。
要知官无卑,禄可代耕锄。 -
11.《夏雨叹》 宋·仇远
六月溧阳三日雨,山田喜足低田苦。
学中亦有北铃圩,低处水深三尺许。
秧苗浸倒根已浮,再种何由能入土。
老夫寓居西郭外,厌听村村蹋车鼓。 -
12.《寄西山》 宋·华岳
宫墙无地可穿窬,犹幸先人有敝庐。
仕版可羞宁毁瓦,儒冠曾误枉收书。
供柴我合同收炭,寄食君当自办蔬。
此理晓然明似境,何须足下肆耕锄。 -
13.《七十初度漫赋二十六韵》 明·王稚登
忆上蓬莱殿,曾雠石室书。
史臣陪出入,丞相借吹嘘。
故国归来早,长安不可居。
为园栖曲巷,种柳拂清渠。 -
14.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
15.《书斋即事》 唐·杜荀鹤
时清只合力为儒,不可家贫与善疏。
卖却屋边三亩地,添成窗下一床书。
沿溪摘果霜晴后,出竹吟诗月上初。
乡里老农多见笑,不知稽古胜耕锄。 -
16.《题耕织图二十四首奉懿旨撰》 元·赵孟頫
孟夏土加润,苗生无近远。
漫漫冒浅陂,芃芃被长阪。
嘉谷虽已殖,恶草亦滋蔓。
君子与小人,并处必为患。 -
17.《酹江月 前日归途,偶记和仲欲把锄 门人愿》 元·安熙
独喜其先得我心之所同也。
中夕不寐,卒而成章,写寄和仲,可为后日(原无后日二字,据丁藏旧钞本补)相见一笑。
大德乙巳上元日神峰野客书世途艰阻,正堪悲、万里清秋摇落。
况复乾坤还闭物,奚啻切床肤剥。 -
18.《闲居》 宋·潘玙
厌于奔赴乐闲居,湖海交游仕阔疎。
燕去又为千里客,雁来谁寄一行书。
青山对面如相识,白发无情亦懒梳。
屋外有园三数亩,春风尽可学耕锄。 -
19.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
20.《送河北转运使陈修撰学士》 宋·梅尧臣
河隍多宿兵,兵食固所须。
幸时不战斗,畜养安可无。
古兴十万师,七十万家辍耕锄。
今来岁调饷,且与往昔殊。