-
1.《焦君以锦鸡为赠文彩可爱性复驯狎终日为家猫》 宋·张舜民
鲁恭感物性能驯,因把华虫赠里仁。
虽有文章堪悦目,却无言语解谋身。
只愁猫犬常窥汝,胡不山林远避人。
好在旧笼还旧主,便当归放涧之滨。 -
2.《又次韵杨秘书送行》 宋·项安世
设矩陈绳劝蹈中,雕龙炙輠戒多穷。
有谁心肯明斯语,无限人知敬此翁。
信有德隅当并进,可能性地独幽通。
相分便作相逢计,此事它时验庳崇。 -
3.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
4.《王性之自扬州迂路相访于海陵荷其意厚非平日》 宋·晁说之
九死性命存,乃到海陵仓。
每陵何所有,麋鹿画成行。
多仓多麋鹿,今也恨难忘。
爰从本朝来,人物上国光。 -
5.《旧冬得蒌蒿数十根植之舍傍今春遂可采撷辄持》 宋·郑清之
蒌蒿见录尔雅篇,族谱系出荆楚壖。
居人采撷不论钱,横道躏轹如车前。
物有贵贱所遇然,鸡壅豕苓以帝言。
世间何有正味焉,耆芰昌歜性所便。 -
6.《忠侍者自隐静来既归觅诗因述其意以赠之自可》 宋·吴芾
上人手持隐静书,示我刊成送行句。
飘忽如云不可留,又归隐静山中去。
自谓为僧亦有缘,获事老师非易遇。
第念学道须遍参,要证此心归宿处。 -
7.《壬子八月癸卯大风雨拔木飘瓦通夕不能寐》 宋·陆游
我昔浮江坐贪快,六十幅蒲船尾挂。
恶风吹到马当祠,出没蜿蜒舞澎湃。
舟人失色急倒樯,共上芦湾望祠拜。
风云昼晦性命忧,更复何心问薪菜。 -
8.《秋雨未已客怀不佳夜诵少陵遣兴诗至生涯能几》 宋·章甫
诗吟不必工,酒实性所爱。
少年少拘束,日与尊罍对。
沉酣相呼和,亦有嵇阮辈。
会合不可常,故人今好在。 -
9.《杂兴》 宋·张镃
抡才如百药,治效各不同。
傥能区别性,当聚和扁功。
武德定乱后,诸公悉登庸。
帝久知所长,未欲任已聪。
品题资确论,毫发无蔽蒙。
三杰隆汉业,六英夹唐宗。
无人可能国,我欲振古风。 -
10.《卫进可寺丞腊月二十九日招我以蔬饭从容胜集》 宋·释正觉
风澜未作见灵源,六处亡功体湛存。
诸法性空方得座,一弹指响顿开门。
寒梅篱落春能早,野雪棂窗夜不昏。
万像森罗心印印,根尘超豁妙无痕。 -
11.《代徐思远谢张季万》 宋·王洋
淳风叹辽远,友道伤浇漓。
交情比一线,断续同轩縻。
仁惇既难事,义重亦不支。
寒谷少温律,衡门自寒扉。 -
12.《少女生日感怀》 唐·戴叔伦
五逢晬日今方见,置尔怀中自惘然。
乍喜老身辞远役,翻悲一笑隔重泉。
欲教针线娇难解,暂弄琴书性已便。
还有蔡家残史籍,可能分与外人传。 -
13.《浣溪沙(别成上人并送性禅师)》 宋·辛弃疾
梅子熟时到几回。
桃花开后不须猜。
重来松竹意徘徊。
惯听禽声浑可谱,饱观鱼阵已能排。
晚云挟雨唤归来。 -
14.《和陶始作镇军参军经曲阿韵哭陈能之》 宋·吴芾
陈公行古道,出处尽堪书。
俯仰端无负,初终总一如。
粤从为剧邑,平步上亨衢。
正色主风宪,弹劾靡亲疏。 -
15.《游灵隐寺》 宋·程公许
赋予好在岩壑,强持缚缨簪。
野性当奈何,惝恍如惊麇。
京华百万家,{角戢}{角戢}瓦叠鳞。
海气荡烦暑,作威凌轹人。 -
16.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
17.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
18.《种树郭橐驼传》 唐·柳宗元
郭橐驼,不知始何名。
病偻,隆然伏行,有类橐驼者,故乡人号之“驼”。
驼闻之,曰:“甚善。
名我固当。 -
19.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
20.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。