-
81.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
82.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
83.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
84.《偈颂三十首》 宋·释印肃
众生本是佛,悟了一体同。
若人不达本,逐末走西东。
君子当务本,本立佛性同。
通一万事毕,终不被尘笼。 -
85.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
86.《悼蜀四十韵》 宋·张咏
蜀国富且庶,风俗矜浮薄。
奢僭极珠贝,狂佚务娱乐。
虹桥吐飞泉,烟柳闭朱阁。
烛影逐星沈,歌声和月落。 -
87.《田家杂兴八首》 唐·储光羲
春至鶬鹒鸣,薄言向田墅。
不能自力作,黾勉娶邻女。
既念生子孙,方思广田圃。
闲时相顾笑,喜悦好禾黍。 -
88.《观放鱼歌》 唐·卢仝
常州贤刺史,从谏议大夫除。
天地好生物,刺史性与天地俱。
见山客,狎鱼鸟。 -
89.《梦游春七十韵》 唐·元稹
昔岁梦游春,梦游何所遇。
梦入深洞中,果遂平生趣。
清泠浅漫流,画舫兰篙渡。
过尽万株桃,盘旋竹林路。 -
90.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
91.《偈颂三十首》 宋·释印肃
若无一切心,何用一切法。
佛说一切法,为除一切心。
若人解实相,於中无虚诳。
说与不说同,是师名最上。 -
92.《和钱安道寄惠建茶》 宋·苏轼
我官于南今几时,尝尽溪茶与山茗。
胸中似记故人面,口不能言心自省。
为君细说我未暇,试评其略差可听。
建溪所产虽不同,一一天与君子性。 -
93.《峡哀》 唐·孟郊
昔多相与笑,今谁相与哀。
峡哀哭幽魂,噭噭风吹来。
堕魄抱空月,出没难自裁。
齑粉一闪间,春涛百丈雷。 -
94.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
95.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
96.《接花》 宋·游酢
色红可使紫,叶单可使千。
花小可使大,子小可使繁。
天赋有定质,我力能使迁。
自矜接花用,可夺造化权。 -
97.《盗焚浦江龙德寺经藏与卷轴化为玉诸葛亮公谈》 宋·郑刚中
盗火陈兰若,一燎无馀屋。
独此龙宫书,入火变为玉。
琤然断甓中,幖帙犹可目。
众谓有哲匠,秘愿发心腹。 -
98.《思归乐》 唐·元稹
山中思归乐,尽作思归鸣。
尔是此山鸟,安得失乡名。
应缘此山路,自古离人征。
阴愁感和气,俾尔从此生。 -
99.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
100.《丁亥纪蜀百韵》 宋·李曾伯
在负在娵觜,羲双正东陆。
羽书西边来,胡骑报南牧。
仓茫星火急,飘忽风雨速。
凭陵我封疆,剽掠我孳留。