-
181.《弩俞》 唐·陆龟蒙
牛来开弦,人为置镞。
捩机关,迸山谷,鹿骇涩,隼击迟。
析毫中睫,洞腋分龟。
达坚垒,残雄师,可以冠猛乐壮曲。
抑扬蹈厉,有裂犀兕之气者,非公与? -
182.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
183.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
184.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
185.《和友人喜相遇十首》 唐·李咸用
为儒自愧已多年,文赋歌诗路不专。
肯信披沙难见宝,只怜苫草易成编。
燕昭寤寐常求骏,郭隗寻思未是贤。 -
186.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
187.《题宝林山禅院》 唐·方干
山捧亭台郭绕山,遥盘苍翠到山巅。
岩中古井虽通海,窟里阴云不上天。
罗列众星依木末,周回万室在檐前。
我来可要归禅老,一寸寒灰已达玄。 -
188.《冬夕江上言事五首》 唐·罗邺
叶落才悲草又生,看看少壮是衰形。
关中秋雨书难到,江上春寒酒易醒。
多少系心身未达,寻思举目泪堪零。 -
189.《咏怀》 唐·郑谷
迂疏虽可欺,心路甚男儿。
薄宦浑无味,平生粗有诗。
淡交终不破,孤达晚相宜。
直夜花前唤,朝寒雪里追。 -
190.《和韩致光侍郎无题三首十四韵》 唐·吴融
珠佩元消暑,犀簪自辟尘。
掩灯容燕宿,开镜待鸡晨。
去懒都忘旧,来多未厌新。
每逢忧是梦,长忆故延真。 -
191.《祝风三十二韵》 唐·吴融
我有二顷田,长洲东百里。
环涂为之区,积葑相连纚.
松江流其旁,春夏多苦水。
堤防苟不时,泛滥即无已。 -
192.《将归山逢友人》 唐·杜荀鹤
儒为君子儒,儒道不妨孤。
白发多生矣,青山可住乎。
徉狂宁是事,巧达又非夫。
只此平生愿,他人肯信无。 -
193.《读友人诗》 唐·杜荀鹤
君诗通大雅,吟觉古风生。
外却浮华景,中含教化情。
名应高日月,道可润公卿。
莫以孤寒耻,孤寒达更荣。 -
194.《将归山逢友人》 唐·杜荀鹤
儒为君子儒,儒道不妨孤。
白发多生矣,青山可住乎。
徉狂宁是事,巧达又非夫。
只此平生愿,他人肯信无。 -
195.《读友人诗》 唐·杜荀鹤
君诗通大雅,吟觉古风生。
外却浮华景,中含教化情。
名应高日月,道可润公卿。
莫以孤寒耻,孤寒达更荣。 -
196.《上蜀王》 唐·张道古
封章才达冕旒前,黜诏俄离玉座端。
二乱岂由明主用,五危终被佞臣弹。
西巡凤府非为固,东播銮舆卒未安。
谏疏至今如可在,谁能更与读来看。 -
197.《回至南康题紫极宫里道士房》 唐·徐铉
王事信靡盬,饮冰安足辞。
胡为拥征传,乃至天南陲。
天南非我乡,留滞忽逾时。
还经羽人家,豁若云雾披。
何以宽吾怀,老庄有微词。
达士无不可,至人岂偏为。
客愁勿复道,为君吟此诗。 -
198.《吴·吕蒙》 唐·孙元晏
幼小家贫实可哀,愿征行去志难回。
不探虎穴求身达,争得人间富贵来。 -
199.《瑜不掩瑕》 唐·柴宿
朗玉微瑕在,分明异璞瑜。
坚贞宁可杂,美恶自能殊。
待价知弥久,称忠定不诬。
光辉今见黜,毫发外呈符。
岂假良工指,堪为达士模。
他山傥磨琢,慕爱是洪炉。 -
200.《晚秋郾城夜会联句》 唐·韩愈
从军古云乐,谈笑青油幕。
灯明夜观棋,月暗秋城柝。
——李正封
羁客方寂历,惊乌时落泊。