-
1.《清平乐(以千叶粉红牡丹送曾守)》 宋·洪适
轻红淡白。
蓬阆神仙谪。
魏紫姚黄夸异色。
到得海边初识。
玉阑不语如颦。
虚教春尽三分。
却问檀心谁向,多情更属东君。 -
2.《新栽德安牡丹,透根生孙,枝皆千叶种也,即》 宋·杨万里
日上浑迟在,花乘绝早看。
精神百倍好,风露七分寒。
夜宴醒犹醉,晨妆湿未乾。
子孙更千亿,紫笋绕团栾。 -
3.《千叶牡丹》 宋·宋祁
濯水锦窠艳,颓云仙髻繁。
全欹碧槲叶,独占紫球栏。
谁谓萼华极,芳心多隐桓。 -
4.《应诏内苑牡丹三首·千叶》 宋·宋祁
一豫凝皇览,千英荐瑞葩。
压枝高下锦,斜蕊浅深霞。
叠采晞阳媚,鲜苞照露斜。
九茎休衒叶,五出浪言花。
郁郁云柯覆,葱葱气瓣嘉。
群心识天意,成数佐皇家。 -
5.《多叶白牡丹一干两花其一重台其一每叶之上间》 宋·周必大
品极王封壶有妃,其馀国艳视诸姬。
上黄贵紫知无敌,藏白分青合付谁。
旧谱由来虚爵邑,新名此去备藩维。
古之兄弟方华鄂,今以公侯属缥枝。 -
6.《奉使契丹二十八首 木叶山》 宋·苏辙
奚田可耕凿,辽土直沙漠。
蓬棘不复生,条干何由作。
兹山亦沙阜,短短见丛薄。
冰霜叶堕尽,鸟兽纷无托。 -
7.《次迟韵千叶牡丹二首》 宋·苏辙
潩上名园似洛滨,花头种种斗尖新。
共传青帝开金屋,欲遣姚黄比玉真。
秦岭犹应篆诗句,杜鹃直恐降天神。
老人发少花头重,起舞欹斜酒力匀。 -
8.《次迟韵千叶牡丹二首》 宋·苏辙
老人无力年年懒,世事如花种种新。
百巧从来知是妄,一机何处定非真。
园夫漫接曾无种,物化相乘岂有神。
毕竟春风不拣择,随开随落自匀匀。 -
9.《奉使契丹二十八首其十四木叶山》 宋·苏辙
奚田可耕凿,辽土直沙漠。
蓬棘不复生,条干何由作。
兹山亦沙阜,短短见丛薄。
冰霜叶堕尽,鸟兽绝无托。 -
10.《同迟赋千叶牡丹》 宋·苏辙
未换中庭三尺土,漫种数丛千叶花。
造物不违遗老意,一枝颇似洛人家。
名园不放寻芳客,陋巷希闻载酒车。
未忍画瓶修佛供,清樽酌尽试山茶。