-
1.《同刘晃喜雨》 唐·李隆基
节变寒初尽,时和气已春。
繁云先合寸,膏雨自依旬。
飒飒飞平野,霏霏静暗尘。
悬知花叶意,朝夕望中新。 -
2.《后庭怨》 唐·王諲
君不见红闺少女端正时,夭夭桃李仙容姿。
幸得君王怜巧笑,披香殿里荐蛾眉。
蛾眉双双人共进,常恐妾身从此摈。 -
3.《寄权器》 唐·皇甫冉
露湿青芜时欲晚,水流黄叶意无穷。
节近重阳念归否,眼前篱菊带秋风。 -
4.《寄权器》 唐·皇甫冉
露湿青芜时欲晚,水流黄叶意无穷。
节近重阳念归否,眼前篱菊带秋风。 -
5.《寄兆上人》 宋·释惟凤
久负中条约,深秋兴苦何。
白云归望远,黄叶意空多。
静卧侵仙掌,微吟隔楚波。
飞书答招隐,迢递寄烟萝。 -
6.《偶书》 当代·钱钟书
非复扶疏翠扫空,辞枝残叶意倥偬。
牧之惆怅成阴绿,讵识秋来落木风。 -
7.《古意六首》 唐·王绩
幽人在何所,紫岩有仙躅。
月下横宝琴,此外将安欲。
材抽峄山干,徽点昆丘玉。
漆抱蛟龙唇,丝缠凤凰足。 -
8.《和李侍郎古意(一作古意和李侍郎峤)》 唐·乔知之
妾家巫山隔汉川,君度南庭向胡苑。
高楼迢递想金天,河汉昭回更怆然。
夜如何其夜未央,闲花照月愁洞房。 -
9.《古意》 唐·吴少微
洛阳芳树向春开,洛阳女儿平旦来。
流车走马纷相催,折芳瑶华向曲台。
曲台自有千万行,重花累叶间垂杨。 -
10.《古意呈补阙乔知之/古意/独不见》 唐·沈佺期
卢家少妇郁金堂,海燕双栖玳瑁梁。
九月寒砧催木叶,十年征戍忆辽阳。
白狼河北音书断,丹凤城南秋夜长。
谁谓含愁独不见,更教明月照流黄。 -
11.《古意》 唐·王昌龄
桃花四面发,桃叶一枝开。
欲暮黄鹂啭,伤心玉镜台。
清筝向明月,半夜春风来。 -
12.《古意》 唐·王昌龄
桃花四面发,桃叶一枝开。
欲暮黄鹂啭,伤心玉镜台。
清筝向明月,半夜春风来。 -
13.《古意》 唐·李白
君为女萝草,妾作菟丝花。
轻条不自引,为逐春风斜。
百丈托远松,缠绵成一家。
谁言会面易,各在青山崖。 -
14.《拟古三首(第一首一作长安古意)》 唐·顾况
龙剑昔藏影,送雄留其雌。
人生阻欢会,神物亦别离。
碧树感秋落,佳人无还期。
夜琴为君咽,浮云为君滋。 -
15.《古意》 唐·耿湋
虽言千骑上头居,一世生离恨有馀。
叶下绮窗银烛冷,含啼自草锦中书。 -
16.《柳州二月榕叶落尽偶题》 唐·柳宗元
宦情羁思共凄凄,春半如秋意转迷。
山城过雨百花尽,榕叶满庭莺乱啼。 -
17.《酬孝甫见赠十首(各酬本意,次用旧韵)》 唐·元稹
宋玉秋来续楚词,阴铿官漫足闲诗。
亲情书札相安慰,多道萧何作判司。
杜甫天材颇绝伦,每寻诗卷似情亲。
怜渠直道当时语,不著心源傍古人。 -
18.《寓意诗五首》 唐·白居易
豫樟生深山,七年而后知。
挺高二百尺,本末皆十围。
天子建明堂,此材独中规。
匠人执斤墨,采度将有期。 -
19.《二王后-明祖宗之意也》 唐·白居易
二王后,彼何人,介公酅公为国宾,周武隋文之子孙。
古人有言天下者,非是一人之天下。
周亡天下传于隋,隋人失之唐得之。 -
20.《东坡秋意,寄元八》 唐·白居易
寥落野陂畔,独行思有馀。
秋荷病叶上,白露大如珠。
忽忆同赏地,曲江东北隅。
秋池少游客,唯我与君俱。