-
181.《特立夜直读荆公客至当饮酒篇感而有赋》 宋·姜特立
客至当饮酒,客去合如何。
人生无根蔕,保秘客经过。
有客固当饮,无客饮自歌。
有客与无客,颓然同一科。 -
182.《赠孙尉姑苏紫石铫孙有诗次韵》 宋·虞俦
吴侬生长水与云,不采莲花拔蒲根。
穷山凿石出奇怪,颠坑仆谷无寒温。
宣和倖臣以佞进,横江花石如云屯。
造化有此诚疮痏,奈何浮靡夸朴敦。 -
183.《送苏大著知吉州分韵得章字》 宋·魏了翁
平生苏太史,清姿秀球琅。
异时玉堂对,历历汉兴亡。
直作根本虑,不怀弃捐伤。
修名望蓬岛,轶轨抹扶桑。 -
184.《送崔吉甫外刺安康分韵得客字》 宋·程公许
崔郎神骏如天马兮来西极,霜蹄蹴踏汗流赤。
不令长楸嘶风扈属车,亦合交河涉冰摧蔽敌魄。
世无善御如王忍受,可能帖耳受鞭策。
栈云嵯峨汉江碧,一眼长淮天不隔。 -
185.《和立斋芙蓉观三十韵》 宋·王柏
我观神仙传,诡幻何纷纭。
或生歆慕意,方土争愚君。
政彻既多欲,仙材隔几尘。
澄神黜粗秽,有时繙黄庭。 -
186.《咏荆州瑞莲》 宋·李曾伯
莲之为瑞固有之,水神岂肯轻种奇。
双花仅见子辱表,并蒂尝著原父诗。
未如今年荆州幕,拔萃出类罗方池。
二花三花四五花,至於六花同一枝。 -
187.《希有鸟吟》 宋·何梦桂
穹壤纷众羽,固有仁不仁。
鸮凤虽异性,同为阴阳根。
惟彼希有鸟,於禽集大成。
力可振海岳,翂翐似无能。 -
188.《鳙溪行》 宋·王炎
小溪一曲山四合,溪边杨柳藏门阑。
当时玉人在花下,对花窈窕矜红颜。
一双白璧不可聘,许我结佩乘青鸾。
我时年少气方锐,自负落笔翻波澜。 -
189.《闻刘行简给事休致作诗寄之》 宋·王洋
郡下一卷书,云自邮签来。
剥啄惊书眠,柴门手自开。
上有骊珠光,照耀分尘埃。
读之未尽行,喜焰生寒灰。 -
190.《代徐思远谢张季万》 宋·王洋
淳风叹辽远,友道伤浇漓。
交情比一线,断续同轩縻。
仁惇既难事,义重亦不支。
寒谷少温律,衡门自寒扉。 -
191.《子楚小甑中实以物饷予{稻禾换口}之如芋而味》 宋·王洋
君不见野人谋食搜山谷,不似输钱买金粟。
醾薇细琐俱见情,岂有灵根不收录。
少陵饥走偏九州,命寄长镵生事足。
早知雪盛又无苗,拟欲诛求已皲瘃。 -
192.《示从孙济(济字应物,官给事中、京兆尹)》 唐·杜甫
平明跨驴出,未知适谁门。
权门多噂eR,且复寻诸孙。
诸孙贫无事,宅舍如荒村。
堂前自生竹,堂后自生萱。 -
193.《述怀一首(此已下自贼中窜归凤翔作)》 唐·杜甫
去年潼关破,妻子隔绝久。
今夏草木长,脱身得西走。
麻鞋见天子,衣袖露两肘。
朝廷愍生还,亲故伤老丑。 -
194.《题段上人院壁画古松》 唐·朱湾
石上盘古根,谓言天生有。
安知草木性,变在画师手。
阴深方丈间,直趣幽且闲。
木纹离披势搓捽, -
195.《临顿为吴中偏胜之地陆鲁望居之不出郛郭旷若…奉题屋壁》 唐·皮日休
一方萧洒地,之子独深居。
绕屋亲栽竹,堆床手写书。
高风翔砌鸟,暴雨失池鱼。
暗识归山计,村边买鹿车。 -
196.《国香(赋兰)》 宋·张炎
空谷幽人。
曳冰簪雾带,古色生春。
结根未同萧艾,独抱孤贞。
自分生涯淡薄,隐蓬蒿、甘老山林。 -
197.《一丛花·咏并蒂莲》 清·纳兰性德
阑珊玉佩罢霓裳,相对绾红妆。
藕丝风送凌波去,又低头、软语商量。
一种情深,十分心苦,脉脉背斜阳。
色香空尽转生香,明月小银塘。
桃根桃叶终相守,伴殷勤、双宿鸳鸯。
菰米漂残,沈云乍黑,同梦寄潇湘。 -
198.《十月旦读子美北风吹瘴疠羸老思散策之句初寮》 宋·朱翌
问学要根柢,文章忌雷同。
字求反切当,义用训诘通。
纵之逼论剑,收之入檀弓。
平生苦我心,不如作一农。 -
199.《读林罕小说》 宋·晁公武
仓颉鹳鸟迹,於是创文字。
原其制作心,本以便记事,呼读犹强名,况乃论位置。
周人建小学,六书分义类。 -
200.《哀山民》 宋·赵师秀
忆君初病时,仓皇造君榻。
知为寒所中,胫痹连左胛。
蒋子丹有神,三日能屈伸。
五日扶杖立,十日行逡巡。