-
1.《左名场自泽州至京,使人传语》 唐·鱼玄机
闲居作赋几年愁,王屋山前是旧游。
诗咏东西千嶂乱,马随南北一泉流。
曾陪雨夜同欢席,别后花时独上楼。 -
2.《梧桐园(故吴宫吴王夫差园,一名琴川·古语》 未知·王宾
七月交秋未变秋,轻轻一叶下枝头。
君王不在当时悟,直到凋残后始愁。 -
3.《李翬知县作亭西湖上,余用东坡语名之曰饮绿》 宋·范成大
芷葺莲巢唤客游,芦鞭席帽为君留。
未论吹水堪添酒,且要移床学枕流。
乍霁却阴梅酿雨,暂暄还冷麦催秋。
石湖也似西湖好,烦向苍烟问白鸥。 -
4.《伏闻知府秘书欲取小杜桐庐诗语,以见花名堂》 宋·范成大
使君来暖东堂席,又见堂前花信息。
小白犹封竹外枝,微黄已点眉间色。
山城十月如春台,闻有细书天上来。
说与横斜应早计,不须更待雪花催。 -
5.《答人语名教》 宋·邵雍
开闢而来世教敷,其间雄者号真儒。
修身有道名先觉,何代无人达奥区。
焕若丹青经史义,明如日月圣人途。
鯫生涵泳虽云外,天下英才敢厚诬。 -
6.《周愚卿用荀卿氏之语以遇名斋从余求诗为赋古》 宋·赵蕃
世俗争知竞冶容,纷纷墙穴交相从。
谁知亦有秉正色,奉养辛勤供织舂。
过期不嫁心不悔,偃蹇数夫终德配。
君不见兰生林下久含章,得时可以充君佩。 -
7.《潼川宪司拓圃筑亭取康节语名以四春得古诗十》 宋·魏了翁
皇天平四时,不以秋先春。
仁人奉天职,不以德后刑。
次序固云然,表里元相因。
方春布阳炜,万物皆精神。 -
8.《庚寅秋病得语不复诠次名曰感怀》 宋·黎廷瑞
炎夏忽已变,西风飘然秋。
亲友日已远,坐感岁月遒。
登高明不见,涕泗滂沱流。
天高雁未来,落日空悠悠。
愿为西北云,万晨从之游。 -
9.《庚寅秋病得语不复诠次名曰感怀》 宋·黎廷瑞
祖龙制八极,法令如乱麻。
儒冠委秋山,王燄明朝霞。
所以武陵人,入山种桃花。
如何东陵侯,苟此旦暮华。
堂堂炎汉叟,却种青门瓜。
舒卷迷大运,千古为悲嗟。