-
21.《相和歌辞·王昭君三首》 唐·东方虬
汉道初全盛,朝廷足武臣。
何须薄命妾,辛苦远和亲。
掩涕辞丹凤,衔悲向白龙。
单于浪惊喜,无复旧时容。
胡地无花草,春来不似春。
自然衣带缓,非是为腰身。 -
22.《相和歌辞·王昭君三首》 唐·郭元振
自嫁单于国,长衔汉掖悲。
容颜日憔悴,有甚画图时。
厌践冰霜域,嗟为边塞人。
思从汉南猎,一见汉家尘。
闻有南河信,传闻杀画师。
始知君惠重,更遣画蛾眉。 -
23.《相和歌辞·王昭君》 唐·刘长卿
自矜妖艳色,不顾丹青人。
那知粉缋能相负,却使容华翻误身。
上马辞君嫁骄虏,玉颜对人啼不语。 -
24.《相和歌辞·王昭君》 唐·储光羲
日暮惊沙乱雪飞,傍人相劝易罗衣。
强来前帐看歌舞,共待单于夜猎归。 -
25.《相和歌辞·王昭君》 唐·皎然
自倚婵娟望主恩,谁知美恶忽相翻。
黄金不买汉宫貌,青冢空埋胡地魂。 -
26.《相和歌辞·王昭君二首》 唐·白居易
满面胡沙满鬓风,眉销残黛脸销红。
愁苦辛勤憔悴尽,如今却似画图中。
汉使却回凭寄语,黄金何日赎蛾眉。
君王若问妾颜色,莫道不如宫里时。 -
27.《相和歌辞·王昭君》 唐·令狐楚
锦车天外去,毳幕云中开。
魏阙苍龙远,萧关赤雁哀。 -
28.《相和歌辞·王昭君》 唐·张仲素
仙娥今下嫁,骄子自同和。
剑戟归田尽,牛羊绕塞多。 -
29.《相和歌辞·王昭君》 唐·李商隐
毛延寿画欲通神,忍为黄金不为人。
马上琵琶行万里,汉宫长有隔生春。 -
30.《相和歌辞·昭君词》 唐·张文琮
戒途飞万里,回首望三秦。
忽见天山雪,还疑上苑春。
玉痕垂泪粉,罗袂拂胡尘。
为得胡中曲,还悲远嫁人。 -
31.《相和歌辞·昭君词》 唐·陈昭
跨鞍今永诀,垂泪别亲宾。
汉地行将远,胡关逐望新。
交河拥塞路,陇首暗沙尘。
唯有孤明月,犹能远送人。 -
32.《相和歌辞·昭君词》 唐·戴叔伦
汉宫若远近,路在沙塞上。
到死不得归,何人共南望。 -
33.《相和歌辞·昭君词》 唐·李端
李陵初送子卿回,汉月明明照帐来。
忆著长安旧游处,千门万户玉楼台。 -
34.《相和歌辞·君子行》 唐·齐己
圣人不生,麟龙何瑞;梧桐不高,凤凰何止。
吾闻古之有君子,行藏以时,进退求己;
荣必为天下荣,耻必为天下耻。
苟进不如此,亦何必用虚伪之文章,取荣名而自美。 -
35.《相和歌辞·君道曲》 唐·李白
大君若天覆,广运无不至。
轩后爪牙常先太山稽,如心之使臂。
小白鸿翼于夷吾,刘葛鱼水本无二。
土扶可成墙,积德为厚地。 -
36.《琴曲歌辞·昭君怨》 唐·白居易
明妃风貌最娉婷,合在椒房应四星。
只得当年备宫掖,何曾专夜奉帏屏。
见疏从道迷图画,知屈那教配虏庭。
自是君恩薄如纸,不须一向恨丹青。 -
37.《琴曲歌辞·昭君怨二首》 唐·张祜
万里边城远,千山行路难。
举头惟见月,何处是长安。
汉庭无大议,戎虏几先和。
莫羡倾城色,昭君恨最多。 -
38.《琴曲歌辞·昭君怨》 唐·梁氏琼
自古无和亲,贻灾到妾身。
胡风嘶去马,汉月吊行轮。
衣薄狼山雪,妆成虏塞春。
回看父母国,生死毕胡尘。 -
39.《杂曲歌辞·君子有所思行》 唐·贯休
我爱正考甫,思贤作商颂。
我爱扬子云,理乱皆如凤。
振衣中夜起,露花香旖旎。
扑碎骊龙明月珠, -
40.《杂曲歌辞·自君之出矣》 唐·李康成
自君之出矣,弦吹绝无声。
思君如百草,撩乱逐春生。