-
61.《奉和独孤中丞游云门寺》 唐·严维
绝壑开花界,耶溪极上源。
光辉三独坐,登陟五云门。
深木鸣驺驭,晴山曜武贲。
乱泉观坐卧,疏磬发朝昏。 -
62.《梅湾》 唐·顾况
白石盘盘磴,清香树树梅。
山深不吟赏,辜负委苍苔。 -
63.《东山月下怀友人》 唐·窦群
东山多乔木,月午始苍苍。
虽殊碧海状,爱此青苔光。
高下灭华烛,参差启洞房。
佳人梦馀思,宝瑟愁应商。 -
64.《游少林寺》 唐·戴叔伦
步入招提路,因之访道林。
石龛苔藓积,香径白云深。
双树含秋色,孤峰起夕阴。
屟廊行欲遍,回首一长吟。 -
65.《卧病》 唐·戴叔伦
门掩青山卧,莓苔积雨深。
病多知药性,客久见人心。
众鸟趋林健,孤蝉抱叶吟。
沧洲诗社散,无梦盍朋簪。 -
66.《题元注林园》 唐·李端
谢家门馆似山林,碧石青苔满树阴。
乳鹊眄巢花巷静,鸣鸠鼓翼竹园深。
桔槔转水兼通药,方丈留僧共听琴。
独有野人箕踞惯,过君始得一长吟。 -
67.《原上新居十三首》 唐·王建
新占原头地,本无山可归。
荒藤生叶晚,老杏著花稀。
厨舍近泥灶,家人初饱薇。
弟兄今四散,何日更相依。 -
68.《宿柏岩寺》 唐·冷朝阳
幽寺在岩中,行唯一径通。
客吟孤峤月,蝉噪数枝风。
秋色生苔砌,泉声入梵宫。
吾师修道处,不与世间同。 -
69.《寓居武丁馆》 唐·陈存
暑雨飘已过,凉飙触幽衿。
虚馆无喧尘,绿槐多昼阴。
俯视古苔积,仰聆早蝉吟。
放卷一长想,闭门千里心。 -
70.《故萧尚书瘿柏斋前玉蕊树,与王起居吏部孟员外同赏》 唐·羊士谔
柏寝闭何时,瑶华自满枝。
天清凝积素,风暖动芬丝。
留步苍苔暗,停觞白日迟。
因吟茂陵草,幽赏待妍词。 -
71.《小园春至偶呈吏部窦郎中》 唐·羊士谔
松筱虽苦节,冰霜惨其间。
欣然发佳色,如喜东风还。
幽抱想前躅,冥鸿度南山。
春台一以眺,达士亦解颜。 -
72.《石鼓歌》 唐·韩愈
张生手持石鼓文,劝我试作石鼓歌。
少陵无人谪仙死,才薄将奈石鼓何。
周纲凌迟四海沸,宣王愤起挥天戈。
大开明堂受朝贺,诸侯剑佩鸣相磨。 -
73.《白侍郎大尹自河南寄示池北新葺水斋即事…兼命同作》 唐·刘禹锡
公府有高政,新斋池上开。
再吟佳句后,一似画图来。
结构疏林下,夤缘曲岸隈。
绿波穿户牖,碧甃叠琼瑰。 -
74.《上官昭容书楼歌》 唐·吕温
汉家婕妤唐昭容,工诗能赋千载同。
自言才艺是天真,不服丈夫胜妇人。
歌阑舞罢闲无事,纵恣优游弄文字。 -
75.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
76.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
77.《济源寒食》 唐·孟郊
风巢袅袅春鸦鸦,无子老人仰面嗟。
柳弓苇箭觑不见,高红远绿劳相遮。
女婵童子黄短短,耳中闻人惜春晚。
逃蜂匿蝶踏地来,抛却斋糜一瓷碗。 -
78.《自商行谒复州卢使君虔》 唐·孟郊
一身绕千山,远作行路人。
未遂东吴归,暂出西京尘。
仲宣荆州客,今余竟陵宾。
往迹虽不同,托意皆有因。 -
79.《奉报翰林张舍人见遗之诗》 唐·孟郊
百虫笑秋律,清削月夜闻。
晓棱视听微,风剪叶已纷。
君子鉴大雅,老人非俊群。
收拾古所弃,俯仰补空文。 -
80.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。