-
1.《前相国赞皇公早葺平泉山居暂还憩…十四首奉寄》 唐·裴潾
动复有原,进退有期。
用在得正,明以知微。
夫惟哲人,会且有归。 -
2.《玩郡斋海榴》 唐·宋之问
泽国韶气早,开帘延霁天。
野禽宵未啭,山蜚昼仍眠。
目兹海榴发,列映岩楹前。
熠爚御风静,葳蕤含景鲜。 -
3.《过华阴》 唐·王昌龄
云起太华山,云山互明灭。
东峰始含景,了了见松雪。
羁人感幽栖,窅映转奇绝。
欣然忘所疲,永望吟不辍。
信宿百馀里,出关玩新月。
何意昨来心,遇物遂迁别。
人生屡如此,何以肆愉悦。 -
4.《玄都坛歌,寄元逸人》 唐·杜甫
故人昔隐东蒙峰,已佩含景苍精龙。
故人今居子午谷,独在阴崖结茅屋。
屋前太古玄都坛,青石漠漠常风寒。 -
5.《清如玉壶冰》 唐·潘炎
琰玉性惟坚,成壶体更圆。
虚心含景象,应物受寒泉。
温润资天质,清贞禀自然。
日融光乍散,雪照色逾鲜。 -
6.《奉和袭美伤开元观顾道士》 唐·张贲
凤麟胶尽夜如何,共叹先生剑解多。
几度吊来唯白鹤,此时乘去必青骡。
图中含景随残照,琴里流泉寄逝波。
惆怅真灵又空返,玉书谁授紫微歌。 -
7.《迎神词》 宋·黄应龙
真人福地金庭宫,身佩含景苍精龙。
坐朝五岳位显宗,威仪卫从行虚空。
杳眇浊世不寺溟蒙,神符道契浮丘公。
英爽莹澈表里融,倏忽飞驭凌刚风。 -
8.《汶上分水》 明·皇甫涍
异县值分流,客望倚孤舟。
情云南北散,离浪东西浮。
堤柳依吹管,山花覆酒楼。
惟当艳阳岁,含景送春愁。 -
9.《晦日稍次山谷》 明·林敏
清溪殊险豁,石濑何淙淙。
寻源竟莫测,又复上几重。
行处众壑尽,望中天影空。
于焉倏含景,水木相玲珑。 -
10.《和陆放翁笑诗呈云端子》 宋·程公许
道人身佩含景苍精龙,洒落不兴流俗同。
洒酣兴逸不觉一捧腹,那似义府有刀藏其中。
人间万事谁丑复谁好,儿童何知不必便惊倒。
试问虎溪三士之乐如此不,霜寒夜永勿遣虚觥筹。