-
1.《赋得听边鸿》 唐·白居易
惊风吹起塞鸿群,半拂平沙半入云。
为问昭君月下听,何如苏武雪中闻。 -
2.《忆梦得(梦得能唱竹枝,听者愁绝)》 唐·白居易
齿发各蹉跎,疏慵与病和。
爱花心在否,见酒兴如何。
年长风情少,官高俗虑多。
几时红烛下,闻唱竹枝歌。 -
3.《赋得听松声》 唐·刘得仁
庭际微风动,高松韵自生。
听时无物乱,尽日觉神清。
强与幽泉并,翻嫌细雨并。
拂空增鹤唳,过牖合琴声。
况复当秋暮,偏宜在月明。
不知深涧底,萧瑟有谁听。 -
4.《从萧叔子听弹琴,赋得三峡流泉歌》 唐·李冶
妾家本住巫山云,巫山流泉常自闻。
玉琴弹出转寥夐,直是当时梦里听。
三峡迢迢几千里,一时流入幽闺里。 -
5.《曾景建得罪道州听读》 宋·戴复古
闻说乌台欲勘诗,此身幸不堕危机。
少陵酒后轻严武,太白花前忤贵妃。
迁客芬芳穷也达,故人评论是耶非。
饱参一勺濂溪水,带取光风霁月归。 -
6.《秋夜听冷协律弹琴分韵得夜字》 明·刘基
秋清众籁寂,华月耿遥夜。
玉琴奏瑶席,逸响发高榭。
微微风入林,稍稍泉出罅。
闪闪黄鸟春,嘒嘒玄蝉夏。