-
1.《贻王侍御出台掾丹阳》 唐·储光羲
高高琅琊台,台下生菌簵。
照车十二乘,光彩不足谕。
既当少微星,复隐高山雾。
金丘华阳下,仙伯养晦处。 -
2.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
3.《战秋辞》 唐·陆龟蒙
八月空堂,前临隙荒。
抽关散扇,晨乌未光。
左右物态,森疏强梁。 -
4.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
5.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
6.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
7.《偈颂十首》 宋·释昙密
连绵雨不晴,谷子多损失。
二麦未入泥,忧心常惕惕。
来岁不饥荒,未敢相委悉。
启告梵天帝释天玉皇大帝天,且放日头出。 -
8.《登陆文安公象山祠堂故址》 明·张宇初
羲尧体乾运,王道持伦纲。
舜禹袭神器,精一斯传彰。
周亡《雅》、《颂》息,仲尼语张皇。
伊说佐受命,况轲司振扬。 -
9.《祖德诗九章》 明·朱瞻基
上天信崇高,临下明以赫。
元季政昏乱,帝用厌夷狄。
眷求令德宗,视乃善庆积。
沛然启其祥,疆宇俾开辟。 -
10.《明禋进戒诗》 宋·程公许
於赫圆宰,视听自民。
惟圣能飨,非德莫亲。
乃眷炎宋,受命以仁。
十月三叶,涵每毓春。 -
11.《挽蔡文叔》 宋·王柏
南风南风兮,莫苏槁质。
坎离互宅兮,已翩翩乎月窟。
驾朱鸟以启路兮,潜玄宫而永息。
终长夜之漫漫兮,委人间之正则。 -
12.《寄敬岩》 宋·王柏
泳飞堂前橘柚香,田田荷叶浮波光。
主人揽辔度闽峤,驱驰端为苍生忙。
天生人才不虚出,必使事与才相当。
尔才绰绰有余力,岂容袖手窥其旁。 -
13.《赠赵月麓之霅》 宋·卫宗武
乍合成乍离,岁月何飘忽。
重来吾愈老,喜复遂良觌。
月麓号新改,簪裳亦殊昔。
议论羲皇前,咳唾烟霞出。 -
14.《哭驾部舅》 宋·李处权
外门推望郎,天启眉干白。
揭揭廊庙器,仕道无枉尺。
仁义允蹈之,言行可法则。
优为君子儒,彬彬见文质。