-
1.《与吴质书》 魏晋·曹丕
二月三日,丕白。
岁月易得,别来行复四年。
三年不见,《东山》犹叹其远,况乃过之,思何可支!虽书疏往返,未足解其劳结。
昔年疾疫,亲故多离其灾,徐、陈、应、刘,一时俱逝,痛可言邪?昔日游处,行则连舆,止则接席,何曾须臾相失!每至觞酌流行,丝)
竹并奏,酒酣耳热,仰而赋诗,当此之时,忽然不自知乐也。 -
2.《李凭箜篌引》 唐·李贺
吴丝蜀桐张高秋,空山凝云颓不流。
江娥啼竹素女愁,李凭中国弹箜篌。
昆山玉碎凤凰叫,芙蓉泣露香兰笑。
十二门前融冷光,二十三丝动紫皇。 -
3.《李凭箜篌引》 唐·李贺
吴丝蜀桐张高秋,空山凝云颓不流。
江娥啼竹素女愁,李凭中国弹箜篌。
昆山玉碎凤凰叫,芙蓉泣露香兰笑。
十二门前融冷光,二十三丝动紫皇。 -
4.《小园赋》 南北朝·庾信
若夫一枝之上,巢父得安巢之所;一壶之中,壶公有容身之地。
况乎管宁藜床,虽穿而可座;嵇康锻灶,既暖而堪眠。
岂必连闼洞房,南阳樊重之第;赤墀青锁,西汉王根之宅。
余有数亩敝庐,寂寞人外,聊以拟伏腊,聊以避风霜。 -
5.《阑干》 唐·韩偓
扫花虽恨夜来雨,把酒却怜晴后寒。
吴质谩言愁得病,当时犹不凭阑干。 -
6.《梦游月宫》 宋·陈宗远
蜿虹绛彩垂霄路,白波渺渺散寒露。
横空掷绮结飞梁,叆叇青云匝风御。
飏金排玉水晶宫,鸾佩霓襦笑相遇。
兔停玉杵取玄霜,吴质无端强猜妬。 -
7.《感怀诗(四十首·有序)》 明·桑悦
织女望牵牛,银汉一水遥。
天缘许会合,秋清正良宵。
张骞取星槎,吴质伐桂桡。
安用人间鹊,腥羽编成桥。
¤ -
8.《花月二首》 宋·苏泂
月边那复有炎光,望月疏花意已凉。
吴质不须仍倚树,老来无柰许多香。 -
9.《咏史下·曹丕》 宋·陈普
吴质车中载甲兵,辛毗颈上毛轻。
孔明才略何堪算,十倍曹丕是宪英。 -
10.《吴中闻潼关失守,因奉寄淮南萧判官》 唐·刘长卿
一雁飞吴天,羁人伤暮律。
松江风袅袅,波上片帆疾。
木落姑苏台,霜收洞庭橘。
萧条长洲外,唯见寒山出。 -
11.《和吴中丞悼笙妓》 唐·李群玉
丽质仙姿烟逐风,凤凰声断吹台空。
多情草色怨还绿,无主杏花春自红。
堕珥尚存芳树下,馀香渐减玉堂中。
唯应去抱云和管,从此长归阿母宫。 -
12.《群珠碎伤吴帅潘元绍众妾作》 元·陈基
绣纹刺绮春纤长,兰膏鬌鬓琼肌香。
芳年艳质媚花月,三三两两红鸳鸯。
翠靴踏云云帖妥,海棠露湿胭脂朵。
冶情纷作蝶恋春,新曲从翻玉连琐。 -
13.《狱夜书愁敬呈吴少槐吏部》 明·卢柟
天帝一震怒,贰负缚暝间。
石室梏两足,仰无日月攀。
我稽浔阳囚,迢迢如玉关。
妻女阻会面,何时复生还。 -
14.《仆曩于长安陈汉卿家见吴道子画佛碎烂可惜其》 宋·苏轼
子骏以见遗作诗谢之贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,(殷铁石,梁武帝时人。
今法帖大王书中有铁石字。
)更补朱繇为道玄。 -
15.《仆曩於长安陈汉卿家,见吴道子画佛,碎烂可》 宋·苏轼
贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,更补朱繇为道玄。
烟薰屋漏装玉轴,鹿皮苍璧知谁贤。
吴生画佛本神授,梦中化作飞空仙。 -
16.《和吴冲卿三哀诗》 宋·司马光
天生千万人,中有一俊杰。
奈何丧三贤,前后缠期月。
邻几任天资,浮饰耻澡刷。
朝市等山林,衣冠同布褐。 -
17.《吴道子华清宫图》 宋·朱翌
霜清十月天无风,行宫缥缈祥云中。
重重绣岭光相通,庄严具足无遗功。
泉鸣三汤春蒙蒙,合欢皂荚双垂红。
人间尘垢一洗空,玉声璆然出房栊。 -
18.《吴府君挽诗》 宋·魏了翁
人夸骂贼与尊君,我看闲家与事兄。
更识为人谋质实,便知处己事分明。
夜窗残梦鸾离照,风壑哀号乌失声。
从此长宁乡下路,两山明月一般情。 -
19.《和吴侍郎题宾应僧房白鸡冠花》 宋·宋庠
野卉秀禅庭,瑶华发素英。
托根真不染,肖质似先鸣。
露叶疑藏羽,烟蕤更作缨。
何妨依忍草,休辩好丹名。 -
20.《谢长溪张兄惠其先世所得吴氏研屏》 宋·陈宓
蜀产有奇石,仙人对松鹤。
文理自天成,玉质谢雕凿。
化工岂眩巧,赋予无适莫。
孰谓人意殊,自作喜与愕。
但当此坚正,俯仰无愧作。