-
1.《双鹤》 宋·马廷鸾
荒塘水竭只蹄涔,双鹤翩然吸午阴。
此纵有鱼应渴死,不濡其咮漫窥临。
病鸱尚畏泥坑辱,宿鸟常虞矰缴侵。
何似舂锄甘寂寞,一滩藻荇立清深。 -
2.《水调歌头(昏发乌江,朝至湖阴,月正午,舟中作)》 宋·程必
玉女扫天净,雍观掠江宽。
问君何事底急,夜半挟舟还。
三岛眠龙惊觉,万顷明琼碾破,凉月照东南。
碧气正吞吐,满挹漱膺肝。 -
3.《丙午中秋与余左司王山人高记室同过张文学宅》 明·徐贲
商飙吹秋天如蓝,出户圆月生东南。
众星次第敛芒角,独有桂影垂毵毵。
澄光无私照应遍,不间污泽兼清潭。
冰轮轧轧上银汉,玉龙左右驾两骖。 -
4.《余自戊申春得疾止酒十年戊午秋开戒小饮二首》 宋·刘克庄
久罢长鲸吸,宁逃鼹嘲。
不蒙药王力,误绝菊生交。
扑鼻诗情动,浇胸世事抛。
暮龄寻旧好,如以漆投胶。 -
5.《甲午雪》 宋·王令
平居汩汩喜自堕,万事过目不省窥。
一年南北两见雪,未始把笔成一诗。
朝看气象浩茫昧,夜归瞑想通幽疑。
梦乘虚空谒帝所,砆礩象柱承琼榱。 -
6.《端午帖子·太上皇帝阁》 宋·周必大
清晖亭畔吸光亭,入眼湖光分外明。
岂是荷花似云锦,都缘宝墨照檐楹。 -
7.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
8.《峡哀》 唐·孟郊
昔多相与笑,今谁相与哀。
峡哀哭幽魂,噭噭风吹来。
堕魄抱空月,出没难自裁。
齑粉一闪间,春涛百丈雷。 -
9.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
10.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。