-
341.《次韵孔文仲推官见赠》 宋·苏轼
我本麋鹿性,谅非伏辕姿。
君如汗血马,作驹已权奇。
齐驱大道中,并带銮镳驰。
闻声自决骤,那复受絷维。 -
342.《次韵子由五月一日同转对》 宋·苏轼
跪奉新书笏在腰,谈王正欲伴耕樵。
晋阳岂为一门事,(唐高祖谓温大雅兄弟云:我起义晋阳,止为卿一门耳。
)宣政聊同五月朝。
(贞元中诏曰:自今后五月一日御宣政殿,与文武百僚相见。 -
343.《东川清丝寄鲁冀州戏赠》 宋·苏轼
鹅溪清丝清如冰,上有千岁交枝藤。
藤生谷底饱风雪,岁晚忽作龙蛇升。
嗟我虽为老侍従,骨寒只爱布与缯。
床头锦衾未还客,坐觉芒刺在背膺。 -
344.《送钱藻出守婺州得英字》 宋·苏轼
老手便剧郡,高怀厌承明。
联纡东阳绶,一濯沧浪缨。
东阳佳山水,未到意已清。
过家父老喜,出郭壶浆迎。 -
345.《初别子由》 宋·苏轼
我少知子由,天资和而清。
好学老益坚,表里渐融明。
岂独为吾弟,要是贤友生。
不见六七年,微言谁与赓。 -
346.《秦少游梦发殡而葬之者云是刘发之柩是岁发首》 宋·苏轼
君看三代士执雉,本以杀身为小补。
居官死职战死绥,梦尸得官真古语。
五行胜己斯为官,官如草木吾如土。
仕而未禄犹宾客,待以纯臣盖非古。 -
347.《东坡八首(并叙)》 宋·苏轼
余至黄州二年,日以困匮,故人马正卿哀余乏食,为于郡中请故营地数十亩,使得躬耕其中。
地既久荒为茨棘瓦砾之场,而岁又大旱,垦辟之劳,筋力殆尽。
释耒而叹,乃作是诗,自愍其勤,庶几来岁之入以忘其劳焉。
废垒无人顾,颓垣满蓬蒿。 -
348.《送沈亚之歌并序》 唐·李贺
吴兴才人怨春风,桃花满陌千里红。
紫丝竹断骢马小,家住钱塘东复东。
白藤交穿织书笈,短策齐裁如梵夹。
雄光宝矿献春卿,烟底蓦波乘一叶。 -
349.《送沈亚之歌》 唐·李贺
吴兴才人怨春风,桃花满陌千里红。
紫丝竹断骢马小,家住钱塘东复东。
白藤交穿织书笈,短策齐裁如梵夹。 -
350.《寄吴氏女子》 宋·王安石
伯姬不见我,乃今始七龄。
家书无虚月,岂异常归宁。
汝夫缀卿官,汝儿亦搢綎。
儿已受师学,出蓝而更青。 -
351.《酬王檐叔奉使江南访茶法利害见寄》 宋·王安石
余闻古之人,措法贻厥後。
命官惟贤材,职事又留狃。
止能权轻重,王府则多有。
岂尝搉其子,而为民父母。 -
352.《答曾子固南丰道中所寄》 宋·王安石
吾子命世豪,术学穷无闲。
直意慕圣人,不问闵与颜。
彼昏何为者,诬构来(左口右颜)(左口右颜)。
应逮犯秋阳,动为人所叹。 -
353.《和仲求即席分题得庶字》 宋·王安石
刀笔漫无营,图书纷不御。
平生携手人,邂逅赏心处。
名卿邵朱邑,肤使超严助。
都官富篇章,博士熟经据。 -
354.《吾乡陈万卿儒者能医见宜春赵守盛称其医药之》 宋·戴复古
本草有折衷,儒医功用深。
何须九折臂,费尽一生心。
药物辨真伪,方书通古今。
有时能起虢,一剂直千金。 -
355.《寄题赣江亭》 宋·范成大
二水之会新作亭,主人文章子墨卿。
我记斯亭且不朽,千载当与文俱鸣。
题榜谁欤汉使者,风流好事饰儒雅。
平生两君吾故人,安得系马亭阶下?
鼓旗西征上奔泷,所思不见心难降。 -
356.《即事》 宋·陆游
唐虞千载仰巍巍,太息儒生每背驰。
经未尽亡君更考,古无不死我何悲。
钓耕本是求贤地,宵旰今逢愿治时。
寄谢公卿各努力,为吾君筑太平基。 -
357.《醉歌》 宋·陆游
读书三万卷,仕宦皆束阁;学剑四十年,虏血未染锷。
不得为长虹,万丈扫寥廓;又不为疾风,六月送飞雹。
战马死槽枥,公卿守和约,穷边指淮淝,异域视京雒。
於乎此何心,有酒吾忍酌?平生为衣食,敛版靴两脚;心虽了是非,口不给唯诺。 -
358.《夜过鲁墟》 宋·陆游
中夜过鲁墟,船底鸣细浪。
月出菱歌长,林闇绩火壮。
故居不可识,四顾但青嶂。
百年几废兴,抚事一凄怆。
士生本耕稼,时来偶卿相;功名亦余事,所勉在素尚。
况吾多难者,久已冥得丧;微禄行当辞,没身事幽旷。 -
359.《寄十二侄》 宋·陆游
庚寅吾入蜀,西过齐安城。
雪堂拜老仙,眉宇寒峥嵘。
微泉尚如昔,激激琴筑声。
龙蛇入笔力,断石卧纵横。 -
360.《雷》 宋·陆游
君不见,冬月雷,深藏九地底,寂默如寒灰。
纷纷槁叶木尽脱,蠢蠢蛰户虫争坯。
坚冰积雪一朝尽,风摇天边斗柄回。
雷声却擘九地出,殷殷似挟春俱来。