-
1.《喜雪》 唐·李商隐
朔雪自龙沙,呈祥势可嘉。
有田皆种玉,无树不开花。
班扇慵裁素,曹衣讵比麻。
鹅归逸少宅,鹤满令威家。 -
2.《景风扇物》 唐·张聿
何处青蘋末,呈祥起远空。
晓来摇草树,轻度净尘蒙。
水上微波动,林前媚景通。
寥天鸣万籁,兰径长幽丛。
渐飏抟扶势,应从橐籥功。
开襟若有日,愿睹大王风。 -
3.《翰苑荐为应奉文字二十韵谢大司徒并呈诸学士》 元·陈孚
天上金銮客,人间第一流。
贽为唐内相,禹拜汉元侯。
鲲海三千水,龟峰十二楼。
月寒红烛夜,风淡紫薇秋。 -
4.《还自庐州呈孟祥用卿三首》 明·娄坚
湖水缩犹悍,江势高更危。
舟师晨济江,蹴浪殊险巇。
如溯八节滩,咫尺不得离。
日出杳霭中,风定乃少夷。 -
5.《还自庐州呈孟祥用卿三首》 明·娄坚
一踏江南地,欢如释重负。
篮舆入寒山,云物明可睹。
苍鳞飘修髯,葱翠引余步。
试问雨雪无,此中未寒沍。 -
6.《腊雪》 宋·李洪
寂寞江村客,弥漫大雪天。
愁云纷密幕,虚籁极饕颠。
坐听天窗落,时将书幌褰。
胎禽羞洁白,閒客失明鲜。 -
7.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
8.《人日惊蛰前数日大雪寄孙奇父韩叔夏》 宋·胡寅
腊雪不溉旱,天公念嘉生。
稚春乃祁寒,号令如冬行。
栗烈鼓噫气,碎訇动霆声。
初疑雨翻盆,旋觉霰洒甍。 -
9.《题鬼字轴》 宋·姚勉
玉衡杓建天之纲,枕参魁耀森寒芒。
总提众星环侍傍,仰望熠熠开神光。
有美俊容分天章,收入翰墨何淋浪,一笔三丈超寻常,字势直作蛟龙骧。