-
1.《蚊对》 明·方孝孺
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。
久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。
生惊寤,以为风雨且至也。
抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。 -
2.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
3.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
4.《拔滩》 宋·方岳
大滩嶅嶅,小滩嘈嘈。
石芒荦荦容刀,崩洪斗落与石鏖。
风声悲壮波声豪,势如万马之奔、群熊之嗥。
并船欲上牵縴牢,浪头卷过船头刘。 -
5.《有怀台州郑十八司户(虔)》 唐·杜甫
天台隔三江,风浪无晨暮。
郑公纵得归,老病不识路。
昔如水上鸥,今如罝中兔。
性命由他人,悲辛但狂顾。 -
6.《送重表侄王砅评事使南海》 唐·杜甫
我之曾祖姑,尔之高祖母。
尔祖未显时,归为尚书妇。
隋朝大业末,房杜俱交友。
长者来在门,荒年自糊口。 -
7.《江头四咏·鸂鶒》 唐·杜甫
故使笼宽织,须知动损毛。
看云莫怅望,失水任呼号。
六翮曾经剪,孤飞卒未高。
且无鹰隼虑,留滞莫辞劳。 -
8.《杏殇(杏殇,花乳也,霜翦而落,因悲昔婴,故作是诗)》 唐·孟郊
冻手莫弄珠,弄珠珠易飞。
惊霜莫翦春,翦春无光辉。
零落小花乳,斓斑昔婴衣。
拾之不盈把,日暮空悲归。 -
9.《风》 唐·李商隐
迥拂来鸿急,斜催别燕高。
已寒休惨淡,更远尚呼号。
楚色分西塞,夷音接下牢。
归舟天外有,一为戒波涛。 -
10.《风》 唐·李商隐
迥拂来鸿急,斜催别燕高。
已寒休惨淡,更远尚呼号。
楚色分西塞,夷音接下牢。
归舟天外有,一为戒波涛。 -
11.《旅馆闻雁别友人》 唐·赵嘏
路绕秋塘首独搔,背群燕雁正呼号。
故关何处重相失,碧落有云终自高。
旅宿去缄他日恨,单飞谁见此生劳。
行衣湿尽千山雪,肠断金笼好羽毛。 -
12.《沁园春(三和)》 宋·刘克庄
吉梦维何,男子之祥,载弄之璋。
嗟我辰安在,斯文后死,力侔元气,手抉天章。
学稼田荒,炼丹灶坏,稽首南华一瓣香。
休休也,免王良友笑,屑往来忙。 -
13.《台山杂咏》 金朝·元好问
西北天低五顶高,茫茫松海露灵鳌。
太行直上犹千里,井底残山枉呼号。
万壑千岩位置雄,偶从天巧见神功。
湍溪已作风雷恶,更在云山气象中。
山云吞吐翠微中,淡绿深青一万重。
此景只应天上有,岂知身在妙高峰? -
14.《诗一首》 宋·路坦
百里传呼号录公,三年得替普天同。
惟君四载过常例,更有何人继后风。 -
15.《苎渎夜泊》 宋·释永颐
吴城水冷秋风高,迎霜枫叶飘城壕。
吴侬射利如射虏,高帆大艑横江涛。
黄错不顾风水恶, -
16.《马陵行》 明·谢肃
客行忽不乐,停车马陵间。
上有悲风古树之萧瑟,下有哀壑流水之潺湲。
阴深坏道余古雪,崭岩两壁堆积铁。
石面苔封劲箭痕,草头露滴将军血。 -
17.《谷林堂诗》 宋·苏轼
深谷下窈窕,高林合扶疏。
美哉新堂成,及此秋风初。
我来适过雨,物至如娱予。
稚竹真可人,霜节已专车。 -
18.《秋风》 宋·王安石
揫歛一何饕,天机亦自劳。
墙隈小翻动,屋角盛呼号。
漠漠惊沙密,纷纷断柳高。
江湖岂在眼,昨夜梦波涛。 -
19.《喜雨得城字》 宋·秦观
阴阳有常职,代御不可并。
一气或错缪,愆伏相寇兵。
惟时四月交,南国厌久晴。
风师挟帝令,呼号肆徂征。 -
20.《过招贤渡档四首》 宋·杨万里
岸上行人莫叹劳,长年三老政呼号。
也知滩恶船难上,仰蹈桅竿卧著篙。