-
1.《哀王孙》 唐·杜甫
长安城头头白乌,夜飞延秋门上呼。
又向人家啄大屋,屋底达官走避胡。
金鞭断折九马死,骨肉不得同驰驱。
腰下宝玦青珊瑚,可怜王孙泣路隅。 -
2.《哀王孙》 宋·梅尧臣
泗水赤龙将欲飞,瘦蛟在泥云未归。
冰茧煮灰寒水击,长大王孙抱饥色。
谁知谪自下乡来,日昃可哀犹未食。
菰饭白浆持与君,王孙王孙何复云。 -
3.《哭肯堂赵公拟老杜八哀体》 宋·方回
飞鸿离鱼网,玉石有俱焚。
冥冥岂无志,鬼物妒玙璠。
今代赵广汉,谁欤哀王孙。
粹然东南稟,顽薄推廉敦。 -
4.《答孙休兼简清凉和上人二首之二》 宋·贺铸
渭北人游楚水东,论诗说旧偶从容。
乡关此日几多远,春酒与愁相胜浓。
且免牛衣愧妻子,莫将羊酪诧吾侬。
哀王孙赖弥天释,肯学扬州饭後钟。 -
5.《庵邻王家两送酒来》 宋·韩淲
渴饮对空觞,俛仰自长喟。
赖有田中邻,时时遣酒至。
欢言斟酌之,感彼勤重意。
漂母哀王孙,从古从此类。
泽畔且行吟,春风尚堪醉。 -
6.《杜挺之新得知州将出京遗予薪刍豆》 宋·梅尧臣
鲁公马病不可出,陶令言拙徒扣门。
举家食粥焉用怪,但愿漉酒巾常存。
长安侏儒胜方朔,水边潭母哀王孙。
王孙功名立四极,方朔诙谈干至尊。 -
7.《忆王孙》 宋·汪元量
鹧鸪飞上越王台。
烧接黄云惨不开。
有客新从赵地回。
转堪哀。
岩畔古碑空绿苔。 -
8.《次韵答叔原会寂照房呈稚川》 宋·黄庭坚
客愁非一种,历乱如蜜房。
食甘念慈母,衣绽怀孟光。
我家犹北门,王子渺湖湘。
寄书无雁来,衰草漫寒塘。 -
9.《和张平甫韵》 宋·王洋
寒谷用来不识春,可怜金殿解宫轩。
哀王孙有秋来月,几处愁人不掩门。 -
10.《投来使》 元·杨维桢
读书不负万乘君,焉敢挟策干侯门。
极目姑苏暮云暗,濯足洞庭秋水浑。
千金不意市骏骨,一饭岂期哀王孙。
我今拂袖且归去,高卧桐江烟水村。 -
11.《呈赵帅》 宋·陈造
雨行本自贪风便,四十里程真劈箭。
长年摊钱夸半仙,一炊黍顷风头转。
生世快意多所辱,叶舟瓠壶粮如屋。
暗中桩触船版折,船丁籲天船媪哭。 -
12.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
13.《臧哀伯谏纳郜鼎》 先秦·左丘明
夏四月,取郜大鼎于宋,纳于大庙,非礼也。
臧哀伯谏曰:“君人者,将昭德塞违,以临照百官;犹惧或失之,故昭令德以示子孙。
是以清庙茅屋,大路越席,大羹不致,粢食不凿,昭其俭也;衮冕黻珽,带裳幅舄,衡紞纮綖,昭其度也;藻率鞞鞛,鞶厉游缨,昭其数也;火龙黼黻,昭其文也;五色比象,昭其物也;钖鸾和铃,昭其声也;三辰旂旗,昭其明也。
夫德,俭而有度,登降有数。 -
14.《自祭文》 魏晋·陶渊明
岁惟丁卯,律中无射。
天寒夜长,风气萧索,鸿雁于征,草木黄落。
陶子将辞逆旅之馆,永归于本宅。
故人凄其相悲,同祖行于今夕。 -
15.《哀江南赋序》 南北朝·庾信
粤以戊辰之年,建亥之月,大盗移国,金陵瓦解。
余乃窜身荒谷,公私涂炭。
华阳奔命,有去无归。
中兴道销,穷于甲戌。 -
16.《观公孙大娘弟子舞剑器行》 唐·杜甫
大历二年十月十九日,夔府别驾元持宅,见临颍李十二娘 舞剑器,壮其蔚跂,问其所师,曰:“余公孙大娘弟子也。
” 开元三载,余尚童稚,记于郾城观公孙氏,舞剑器浑脱, 浏漓顿挫,独出冠时,自高头宜春梨园二伎坊内人洎外供奉, 晓是舞者,圣文神武皇帝初,公孙一人而已。
玉貌锦衣,况余白首,今兹弟子,亦非盛颜。
既辨其由来,知波澜莫二,抚事慷慨,聊为《剑器行》。 -
17.《狱中上梁王书》 两汉·邹阳
臣闻忠无不报,信不见疑,臣常以为然,徒虚语耳。
昔荆轲慕燕丹之义,白虹贯日,太子畏之;卫先生为秦画长平之事,太白食昴,昭王疑之。
夫精变天地而信不谕两主,岂不哀哉!今臣尽忠竭诚,毕议愿知,左右不明,卒从吏讯,为世所疑。
是使荆轲、卫先生复起,而燕、秦不寤也。 -
18.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
19.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
20.《王诜都尉宝绘堂词》 宋·苏辙
侯家玉食绣罗裳,弹丝吹竹喧洞房。
哀歌妙舞奉清觞,白日一醉万事忘。
百年将种存慨慷,西取庸蜀践戎羌。
战袍赐锦盘雕章,宝刀玉玦余风霜。