-
1.《施君挽歌》 宋·梅尧臣
哀铎凄凄里,铭旌杳杳中。
涧云销繐帐,山雨入蒿宫。
世路行来久,泉途去莫穷。
素吟应共葬,饮韵在松风。 -
2.《挽方粹景楫二首》 宋·刘克庄
屡荐于诸老,斯人可在廷。
不令客翘馆,仅使直都厅。
史漫存融表,坟犹待愈铭。
西风已萧瑟,哀铎更堪听。 -
3.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
4.《杂体五首》 唐·韦应物
沉沉匣中镜,为此尘垢蚀。
辉光何所如,月在云中黑。
南金既雕错,鞶带共辉饰。
空存鉴物名,坐使妍蚩惑。 -
5.《和严长官秋日登太原龙兴寺阁野望》 唐·欧阳詹
百丈化城楼,君登最上头。
九霄回栈路,八到视并州。
烟火遗尧庶,山河启圣猷。
短垣齐介岭,片白指分流。 -
6.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
7.《晚秋郾城夜会联句》 唐·韩愈
从军古云乐,谈笑青油幕。
灯明夜观棋,月暗秋城柝。
——李正封
羁客方寂历,惊乌时落泊。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《送孟东野序》 唐·韩愈
大凡物不得其平则鸣:草木之无声,风挠之鸣。
水之无声,风荡之鸣。
其跃也,或激之;其趋也,或梗之;其沸也,或炙之。
金石之无声,或击之鸣。 -
10.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
11.《九效·宁固》 宋·葛立方
珠丘峨峨兮苍梧远,弓剑杳隔兮九土魂断。
边声起兮春草深,木铎无声兮岁月换。
上天悔祸兮诱天骄,黄肠素绋兮归路迢迢。
抚榇循题兮愁雾重,江河倾泪兮雷霆声恸。 -
12.《与客登望海楼(二首)》 元·杨维桢
蜒子雨开江上台,江头野老不胜哀。
蜃将楼阁宫中落,引旌旗月下来。
保障许谁为尹铎,事谐无复问文开。
可怜歌舞旧城阙,又是昆明几劫灰。
¤ -
13.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
14.《劝考亭收文公书兼聚书》 宋·陈普
孟氏继孔徂,凤鸟竟寂寞。
千年性命传,造化欲废阁。
生人无所之,死者之不可作。
人心万山隔,治统千大落。