-
1.《瞻礼孔子吟》 宋·邵雍
执卷何人不读书,能知性者又何如。
工居天下语言内,妙出世间绳墨馀。
陶冶有无天事业,权衡治乱帝功夫。
大哉赞易修经意,料得生民以后无。 -
2.《沁园春(丙午和淮安朱赞府韵,以同在丙寅安陆围中,朱八十余矣)》 宋·李曾伯
紫金山前,铁骑围中,惟公尚知。
怅当时卯角,鱼犹同队,如今缟鬓,鸥已忘机。
故垒荒榛,群贤拱木,畴记官军夜战时。
不图见,独岁寒不改,老气犹奇。 -
3.《清凉山赞佛寺(四首选一)》 清·吴伟业
西北有高山,云是文殊台。
台上明月池,千叶金莲开。
花花相映发,叶叶同根栽。
王母携双成,绿盖云中来。 -
4.《项羽本纪赞》 两汉·司马迁
太史公曰:吾闻之周生曰:“舜目盖重瞳子。
”又闻项羽亦重瞳子。
羽岂其苗裔邪?何兴之暴也?夫秦失其政,陈涉首难,豪杰蜂起,相与并争,不可胜数。
然羽非有尺寸,乘势起陇亩之中,三年,遂将五诸侯灭秦,分裂天下而封王侯,政由羽出,号为霸王,位虽不终,近古以来,未尝有也。 -
5.《宋江三十六赞》 宋·龚开
古人用智,义国安民。
惜哉所予,酒色粗人。 -
6.《文宣王及其弟子赞》 宋·宋高宗
大哉圣宣,斯文在兹。
帝王之式,古今之师。
志则春秋,道由忠恕。
贤于尧舜,日月其誉。
维时载雍,戢此武功。
肃昭盛仪,海宇聿崇。 -
7.《文宣王及其弟子赞》 宋·宋高宗
德行首科,显冠学徒。
不迁不贰,乐道以居。
食埃甚忠,在陋自如。
宜称贤哉,岂止不愚。 -
8.《文宣王及其弟子赞》 宋·宋高宗
天经地义,孝哉闵骞。
父母昆弟,莫间莫言。
污君不仕,志气轩轩。
复我汶上,出处休焉。 -
9.《文宣王及其弟子赞》 宋·宋高宗
礼之有本,子能启问。
大哉斯言,当照明训。
德辉泰山,诬祭莫奋。
崇兹祀典,盖永令闻。 -
10.《写真自赞五首》 宋·黄庭坚
吏能精密,里行婣恤,则不如兄元明,而无元明忧疑万事之敝。
斟酌世故,铨品人物,则不如其弟知命,而无知命强项好胜之累。
盖元明以寡过,而知命以傲世。
如鲁直者,欲寡过而未能,以傲世则不敢。 -
11.《东坡画竹赞》 宋·黄庭坚
孤生危苦,播荡风雨。
岁不我与,誓将寻斧。
刳心达节,万籁中发。
黄锺同律,伟哉造物。 -
12.《黄庭画赞》 宋·黄庭坚
君诵黄庭内外篇,本欲洗心不求仙。
夜眎片月堕我前,黑气剥尽朝日鲜。
一暑一寒久自坚,体中风行上通天,亭亭孤立孰旁缘。
至哉道师昔云然,既已得之戒不传。 -
13.《麟趾赞》 宋·黄庭坚
麟有趾而不踶,仁哉麟哉。
有定而不抵,仁哉麟哉。
有角而不触,仁哉麟哉。
今之人,一朝之忿以触人,灭身辱亲。
呜呼,人中有兽,兽中有人。 -
14.《宋乔年真赞》 宋·黄庭坚
士之坎壈,以其智多。
因坎壈以为师,用其多以见己。
相遭於功名之会,图像麒麟。
独行於寂寞之滨,照影溪壑。
大者四时尔,小者风雨尔,岂真我哉。 -
15.《宗室公衡真赞》 宋·周必大
信厚为质,温恭其仪。
视此标的,盛哉本支。 -
16.《严一飞惠余一唯图书赞其上甚佳石更名忠恕图》 宋·李石
善水沃沸焦,善药调瞑眩。
吾岂斯人徒,屏开慈母面。
丹青解人意,二字出素练。
孝哉耘瓜子,伤根岂所愿。 -
17.《林文节绍圣日记后帖赞》 宋·岳珂
进筑之法,古兵法所未有,而始于本朝。
予意其欲毁齿而儿不知,所以为是渐取而渐摇。 -
18.《鄂忠武王出师疏帖赞》 宋·岳珂
於惟绍兴,扶危支倾。
揠校涖戎,不识一丁。
先生奋呼,起自诸生。
经通谊明。 -
19.《黄鲁直食面帖赞》 宋·岳珂
山谷书法,本于天才。
变而成家,如万壑崖。
骨瘦气清,霜寒籁哀。
故其言曰,法安出哉。 -
20.《林文节元佑日记帖赞》 宋·岳珂
汉大中大夫东方曼倩之对孝武曰:诚得天下贤士公卿在位,咸得其序。
譬如以周召为丞相,仲尼居御史府,毕公高备拾遗,蘧伯玉为太傅,博士则以颜闵,执金吾以季路,