-
201.《露筋娘子诗(并序)》 明·王彝
淮城小如盖,僻在湖草边。
萧条城下路,昔有两婵娟。
秋姿艳明月,相携良可怜。
小姑泣向嫂,薄暮惨墟烟。 -
202.《峡口晚泊(四首)》 明·吴肜
江烟敛初夕,华月入我舟。
坐久风露集,微寒侵敝裘。
戍鼓动边思,棹歌萦客愁。
渐闻湍响急,度峡是归州。 -
203.《原州夜哭》 明·姚粦
壬辰固原州,七月九日夜。
悲风挟奇响,飘萧绕官舍。
始闻唱吁喁,答和幽呜乍。
陡如天哭倾,万声向耳泻。 -
204.《次韵和牧翁题沈启南奚川八景图卷》 明·周永年
奚川八景不可见,尽情敛取入画图。
侍郎作歌系其后,为索和篇征及吾。
吾得见诗如见画,当食几欲忘歠泬。
五柳宅边竹里馆,宁与晋唐人物殊。 -
205.《木介行》 明·朱长春
空溪淅淅复淅淅,一夜风响如霹雳。
云纷天晦急雪来,半是虚花半成汁。
初时点户湿有声,瑟如帘下击秦筝。
须臾上下雨且冻,满地蹴裂黄河冰。 -
206.《晦日游大理韦卿城南别业四声依次用各六韵》 唐·王维
(册4卷125页1245d)
与世澹无事。
自然江海人。
侧闻尘外游。 -
207.《秋夜独坐怀内弟崔兴宗》 唐·王维
夜静群动息。
蟪蛄声悠悠。
庭槐北风响。
日夕方高秋。
思子整羽翰。
及时当云浮。
吾生将白首。
岁晏思沧州。
高足在旦暮。
肯为南亩俦。 -
208.《谒璿上人(并序)》 唐·王维
〔上人外人内天。
不定不乱。
舍法而渊泊。
无心而云动。 -
209.《四时词》 宋·苏轼
春云阴阴雪欲落,东风和冷惊罗幕。
渐看远水绿生漪,未放小桃红入萼。
佳人瘦尽雪肤肌,眉敛春愁知为谁。
深院无人剪刀响,应将白纻作春衣。 -
210.《二十七日自阳平至斜谷宿于南山中蟠龙寺》 宋·苏轼
横槎晚渡碧涧口,骑马夜入南山谷。
(音浴。
)谷中暗水响泷泷,岭上疏星明煜煜。
寺藏岩底千万仞,路转山腰三百曲。 -
211.《韩干马十四匹》 宋·苏轼
二马并驱攒八蹄,二马宛颈??尾齐。
一马任前双举后,一马却避长鸣嘶。
老髯奚官骑且顾,前身作马通马语。
后有八匹饮且行,微流赴吻若有声。 -
212.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
213.《求先人墨迹呈表兄黄季文》 宋·戴复古
我翁本诗仙,游戏沧海上。
引手掣鲸鲵,失脚堕尘网。
身穷道则腴,年高气弥壮。
平生无长物,饮尽千斛酿。 -
214.《晚思》 宋·范成大
藓墙莎砌响幽虫,睡起翻书觉梦中。
残暑一窗风不动,秋阳入竹碎青红。 -
215.《新岭》 宋·范成大
瘦马兀瞢腾,荒鸡号莽苍。
丝窠罥朝露,篱落万珠网。
宿云拂树过,飞泉擘山响。
老桑局潜虯,怪蔓挂腾蟒。 -
216.《游武夷,作棹歌呈晦翁十首》 宋·辛弃疾
一水奔流叠嶂开,溪头千步响如雷。
扁舟费尽篙师力,咫尺平澜上不来。
山上风吹笙鹤声,山前人望翠云屏。 -
217.《醉後草书歌诗戏作》 宋·陆游
朱楼矫首隘八荒,绿酒一举累百觞,洗我堆阜峥嵘之胸次,写为淋漓放纵之词章。
墨翻初若鬼神怒,字瘦忽作蛟螭僵;宝刀出匣挥雪刃,大舸破浪驰风樯。
纸穷掷笔霹雳响,妇女惊走儿童藏。
往时草檄喻西域,飒飒声动中书堂。 -
218.《西林院》 宋·陆游
一邦尽对江边像,试比西林总不如。
群玉萧森开士宅,五云飞动相君书。
磴危渐觉山争出,屐响方惊阁半虚。
安得弃官长住此,一杯香饭荐珍蔬。 -
219.《云门溪上独步》 宋·陆游
山路联翩十日阴,晚晴剩喜得幽寻。
残红犹有数枝在,涨绿真成一倍深。
泉响佩环鸣闇壑,月明珠璧散疏林。
归来寂寞钟初动,羞向孤灯说壮心。 -
220.《过单竹洋迳》 宋·杨万里
两山何许来,此焉忽相寻。
摩肩不少让,争道各载駸。
乔木与修竹,相招为茂林。
无风生翠寒,未夕起素阴。
天垂木末近,日到谷底深。
空山时自响,已动客子心。
行至幽绝处,更闻啼怪禽。