-
161.《陪侍丞相安晚先生宿觉际寺夜遇大风可畏遂赋》 宋·黄载
船头落日如血红,客言今夕当有风。
空山梦回刺骨冷,纩被无力身如弓。
但闻纸窗响僁窣,初意空厨饥鼠出。
忽然扉户竞开阖,犹谓偷儿入吾室。 -
162.《同朱山长游江郎》 宋·柴元彪
屭赑开天风,三峰互参峙。
一如植躬圭,两峰拱而侍。
削玉石为笔,书空云作纸。
岚光动九天,翠色照千里。 -
163.《瑞鹤仙·玉峰时暂歇》 元·长筌子
玉峰时暂歇,觉风入琼林,倍增真悦。
烦蒸顿消灭。
扫尘埃四海,廓然施设。
八方静洁。 -
164.《出墅初冬》 元·刘诜
邻舂五更动,机杼响俱发。
薄霜厉曾宇,天西辗孤月。
驿马嘶不已,壁蛩鸣乍歇。
故人期不来,山庄多落叶。 -
165.《奉旨讲宾之初筵》 明·汪广洋
维周临九有,运祚何其昌。
本支既蕃衍,道化亦流行。
粤若卫武公,展也令誉彰。
耄年儆畏深,罔敢贻怠荒。 -
166.《白马篇》 南北朝·孔稚珪
白马金具装,横行辽水傍。
问是谁家子,宿卫羽林郎。
文犀六属铠,宝剑七星光。
山虚弓响彻,地迥角声长。 -
167.《宿简寂观》 宋·袁陟
名山崇秘祠,终夜得清赏。
真气溢空浮,流泉随砌响。
林峦片月散,殿阁高风行。
天际斗杓直,庭中盘石横。 -
168.《次韵和酬》 宋·杨蟠
山风亦会山人意,卷尽天纷扫雪花。
明月当楼情已兴,碧云落纸句还佳。
天威忽应通物,仙侣相便合姓麻。
群动已消林木响,卧看星斗隔窗纱。 -
169.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
170.《常熟致道观七星桧》 明·黄云
琴川古迹得纵观,七桧象斗罗仙坛。
真人手植自梁代,燧人之火不及钻。
成形成象两昭应,斟酌元气其无端。
阴敷古殿覆玉座,星宫瞻天肃圣颜。 -
171.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
172.《题巫山瞻华亭》 宋·邓谏从
崚赠玉削三千丈,翠泼岚光冷相向。
风含太古云气长,变化溟濛纷万象。
阴晴一日肯四时,天籁壑深虚自响。
神山娟妙擢群参,锦绣铺张献奇状。 -
173.《秋晚杂书三十首》 宋·方回
思诗夜无寐,佳句招不来。
不思忽有得,清晨视空阶。
昨日所未有,红叶初可枚。
小雨过庭菊,一夕粲然开。 -
174.《大华山》 宋·何异
地灵推宝盖,奇崛跨三州。
帝座联枢极,星躔值斗牛。
江南夸绝胜,仙伯揖浮邱。
旧观依山脚,崇坛冠岭头。 -
175.《古诗四首呈刘行简给事丈》 宋·庞谦孺
一室守丘壑,四海无遐想。
乐此邻里欢,坐阅草木长。
燕寝北窗下,枕几遂俯仰。
清风动柴荆,白日照穷巷。
接目有佳色,到耳无惊响。
乐哉心迹安,庶保神气养。
百年茅檐旧,邈矣千载上。 -
176.《李暮吹笛歌》 宋·四锡
洛阳少年称李暮,众推横笛多功夫。
当时教坊第一部,算得比衣皆不如。
天津杨柳笼桥绿,胧月澹烟何处宿。
不怕金吾禁夜严,偷得新翻禁中曲。 -
177.《越问·良牧》 宋·孙因
自大驾之西幸兮,府遂为於近藩。
赐行殿为府治兮,暨泽牧之惟艰。
张毗陵首当是选兮,实股肱之旧弼。
仍土阶之素规兮,因旧宇以为安。 -
178.《句》 宋·吴光
檐头清响银匙动,阶下寒光玉碗翻。
-
179.《泛照湖游天章二首》 宋·吴奎
愁霖不肯已,阴结弥二旬。
吾游欲及时,秉烛出城门。
泛泛一画舫,密坐环亲宾。
爽气忽侵袂,重云稍逡巡。 -
180.《杂兴三首》 宋·鲜于侁
幽居观物变,天道固虚盈。
炎取日方炽,微阴一已生。
凉风动野草,桃李先飘零。
蜩螗集高柳,络纬响空庭。
愁心独耿耿,宵梦竟难成。