-
1.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
2.《山中怀刘修》 唐·鲍溶
松老秋意孤,夜凉吟风水。
山人在远道,相忆中夜起。
春光如不至,幽兰含香死。
响象离鹤情,念来一相似。
月斜掩扉卧,又在梦魂里。 -
3.《陆象山先生墓》 宋·郭波
大道久荆榛,歧路苦未并。
博约岂不贤,末学恣驰骋。
口耳谩纷纭,徒知响与影。
吾心自神明,一掬涵万境。 -
4.《鹧鸪天·袅袅香风响佩环》 元·元好问
袅袅香风响佩环。
广寒仙子跨青鸾。
谁教瑞世仪周国,天赋多才继小山。
铃阁静,画堂闲。
衮衣象服□团圆。
年年此日称觞处,留得菖蒲驻玉 -
5.《郊庙歌辞·享隐太子庙乐章·肃和》 唐·佚名
岁肇春宗,乾开震长。
瑶山既寂,戾园斯享。
玉肃其事,物昭其象。
弦诵成风,笙歌合响。 -
6.《杂歌谣辞·步虚词》 唐·韦渠牟
玉简真人降,金书道箓通。
烟霞方蔽日,云雨已生风。
四极威仪异,三天使命同。
那将人世恋,不去上清宫。 -
7.《奉和太子纳妃太平公主出降》 唐·元万顷
象辂初乘雁,璇宫早结褵。
离元应春夕,帝子降秋期。
鸣瑜合清响,冠玉丽秾姿。
和声跻凤掖,交影步鸾墀。 -
8.《入崖口五渡寄李適》 唐·宋之问
抱琴登绝壑,伐木溯清川。
路极意谓尽,势回趣转绵。
人远草木秀,山深云景鲜。
余负海峤情,自昔微尚然。 -
9.《谒璿上人》 唐·王维
少年不足言,识道年已长。
事往安可悔,馀生幸能养。
誓从断臂血,不复婴世网。
浮名寄缨珮,空性无羁鞅。 -
10.《东谿玩月(一作王昌龄诗)》 唐·王维
月从断山口,遥吐柴门端。
万木分空霁,流阴中夜攒。
光连虚象白,气与风露寒。
谷静秋泉响,岩深青霭残。
清灯入幽梦,破影抱空峦。
恍惚琴窗里,松谿晓思难。