-
1.《用功成韵赋外舅短项翁》 宋·耿镃
君不见王绩非狂生,笔墨雪尽惟酒经。
又不见志和非漫尉,江湖醉咏渔歌耳。
文章得失两梦事,一醉从渠俱不理。
人间自有行秘书,此翁聊为山泽儒。 -
2.《用强甫蒙仲韵十首》 宋·刘克庄
俊物终当腾踏去,钝榔犹欲溯洄从。
邻家东岂无□子,小屋西堪住士龙。
掷笔不求佳传作,署门怕与恶宾逢。
山歌亦自谐音节,莫管人嘲似哑钟。 -
3.《次韵刘宪诗二首》 宋·刘子翚
吾宗三凤久心降,一见端如渴饮江。
好客襟怀直绝倒,封侯骨相自耆庞。
知名夙昔惭惊座,袖手雍容笑斲窗。
岂谓诗盟容我辈,哑钟无韵若为撞。 -
4.《曾耆英自太和携所录谢民师观妙诗文副以长句》 宋·赵蕃
别时落落问山风,见日清霜鸣哑钟。
二谢有诗皆可诵,七言兼与见传宗。
举幡故异司隶救,右袒徒闻吕氏从。
君独凄凉能过我,逢迎敢作谬为恭。 -
5.《夜间钟惜其不响》 宋·晁说之
宋都为客喜还惊,无数霜天归雁横。
夜半钟声何太哑,由来石霣五无声。 -
6.《天下第二钟歌》 宋·艾性夫
濒江破寺如胶舟,大镛露立寒飕飕。
金绳铁纽作断绠,土花苔碧生栾头。
我来摩挲考岁月,偻指落落三百秋。
想当营度欲鼓火,野鬼夜哭山精愁。 -
7.《白石潭秋霁作》 唐·周繇
潭心烟雾破斜晖,殷殷雷声隔翠微。
崖蹙盘涡翻蜃窟,滩吹白石上渔矶。
陵风舴艋讴哑去,出水鸬鹚薄泊飞。
秋霁更谁同此望,远钟时见一僧归。 -
8.《琴歌》 唐·赵抟
绿琴制自桐孙枝,十年窗下无人知。
清声不与众乐杂,所以屈受尘埃欺。
七弦脆断虫丝朽,辨别不曾逢好手。 -
9.《水龙吟(用瓢泉韵戏陈仁和兼简诸葛元亮,且督和词)》 宋·辛弃疾
被公惊倒瓢泉,倒流三峡词源泻。
长安纸贵,流传一字,千金争舍。
割内怀归,先生自笑,又何廉也渠坐事失官。
但衔杯莫问,人间岂有,如孺子、长贫者。 -
10.《清平乐·夜饮友人别馆,听年少弹三弦·》 清·陈维崧
帘前雨罢,一阵凄凉话。
城上老乌啼哑哑,街鼓已经三打。
漫劳醉墨纱笼,且娱别馆歌钟。
怪底烛花怒裂,小楼吼起霜风。 -
11.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
12.《得也字戏为解嘲六言二十八韵示汝载》 明·韩上桂
卿相事业彼哉,簟瓢道味回也。
关门仙客骑牛,塞上老翁失马。
夷甫立名非真,偃师构象是假。
机性能忘灌畦,忮心不怨飘瓦。 -
13.《忆昔》 宋·陆游
忆昔绍兴中,束带陪众彦,沐浴雨露私,草木尽葱蒨。
一朝穷达异,相遇忘庆唁。
远官楚蜀间,寂寞返乡县。
于时同舍郎,贵者至鼎铉。 -
14.《喜翟颖先辈至有感》 宋·宋祁
门下客逾落,胡为君见从。
坠馀仍顾甑,寒罢始知松。
休计流光迈,聊欣此地逢。
已甘漂似梗,宁止哑如钟。 -
15.《见鹤吟》 宋·白玉蟾
纸上画仙挂古壁,朝朝暮暮被烟熏。
泥塑钟离木雕木,不见元皇大道君。
近来尘世无丹诀,哑口道人俱不说。
武夷散人不辱仙,只图一日三碗雪。 -
16.《少稷远访弊庐仍留佳句书此写怀抱不足为报也》 宋·刘子翚
常嫌门外车,驱驰但扬尘。
今朝故人来,喜听声辚辚。
昔别自梁苑,分飞湘吴闽。
痛心鸣镝祸,事往勿复陈。 -
17.《峡中赋百韵》 宋·李流谦
振奇欲何夸,颇疑造物者。
两山擘其间,放此江东泻。
不知太古前,宇宙孰坏冶。
疏凿著夏书,固自人力假。 -
18.《次韵酬铦上人二首》 宋·张镃
孰知苾蒭流,而能建安作。
灯檠味隽永,曾不带葵藿。
已撞禅月钟,请振普公铎。
从伊哑羊呼,高厚中沃若。 -
19.《余博士家猫相乳歌》 宋·戴表元
上饶余宗钟鼎家,孙枝十世犹清华。
南昌博士最贤者,膝下烨烨开绯牙。
我行其庭值供顿,食指半千声不哗。
女帨男鞶况修谨,冠立童趋知等差。 -
20.《次韵酬用之见和》 宋·舒岳祥
秋晚如春早,晨昏海气蒙。
霜嗥呼偶鹿,雨哑破昏钟。
知命休行险,吟诗不怨穷。
吾侪天所赐,出入戴青松。