-
21.《双峰下哭故人李宥》 唐·刘长卿
怜君孤垄寄双峰,埋骨穷泉复几重。
白露空沾九原草,青山犹闭数株松。
图书经乱知何在,妻子因贫失所从。
惆怅东皋却归去,人间无处更相逢。 -
22.《哭常征君》 唐·钱起
万化一朝尽,穷泉悲此君。
如何丹灶术,能误紫芝焚。
不遂苍生望,空留封禅文。
远年随逝水,真气尽浮云。
山闭龙蛇蛰,林寒麋鹿群。
伤心载酒地,仙菊为谁薰。 -
23.《哭连州凌员外司马》 唐·柳宗元
废逐人所弃,遂为鬼神欺。
才难不其然,卒与大患期。
凌人古受氏,吴世夸雄姿。
寂寞富春水,英气方在斯。 -
24.《哭玉碑子》 唐·卢仝
山有洞左颊,拾得玉碑子。
其长一周尺,其阔一药匕。
颜色九秋天,棱角四面起。
轻敲吐寒流,清悲动神鬼。 -
25.《哭刘敦质》 唐·白居易
小树两株柏,新土三尺坟。
苍苍白露草,此地哭刘君。
哭君岂无辞,辞云君子人。
如何天不吊,穷悴至终身。
愚者多贵寿,贤者独贱迍。
龙亢彼无悔,蠖屈此不伸。
哭罢持此辞,吾将诘羲文。 -
26.《哭刘尚书梦得二首》 唐·白居易
四海齐名白与刘,百年交分两绸缪。
同贫同病退闲日,一死一生临老头。
杯酒英雄君与操,文章微婉我知丘。
贤豪虽殁精灵在,应共微之地下游。 -
27.《哭遂州萧侍郎二十四韵(萧浣)》 唐·李商隐
遥作时多难,先令祸有源。
初惊逐客议,旋骇党人冤。
密侍荣方入,司刑望愈尊。
皆因优诏用,实有谏书存。 -
28.《哭李郢端公》 唐·卢延让
军门半掩槐花宅,每过犹闻哭临声。
北固暴亡兼在路,东都权葬未归茔。
渐穷老仆慵看马,著惨佳人暗理筝。
诗侣酒徒消散尽,一场春梦越王城。 -
29.《哭宝月三藏大禅师》 唐·陈陶
五峰习圣罢,乾竺化身归。
帝子传真印,门人哭宝衣。
一囊穷海没,三藏故园稀。
无复天花落,悲风满铁围。 -
30.《哭吴县房耸明府》 唐·皎然
仁人迈厚德,可谓名实全。
抚迹若疏旷,会心极精研。
履危节讵屈,著论识不偏。
恨以荣级浅,嘉猷未及宣。 -
31.《哭吴县房耸明府》 唐·皎然
仁人迈厚德,可谓名实全。
抚迹若疏旷,会心极精研。
履危节讵屈,著论识不偏。
恨以荣级浅,嘉猷未及宣。 -
32.《哭徐山民》 宋·翁卷
已是穷侵骨,何期早丧身。
分明上天意,磨折苦吟人。
花色连晴昼,莺声在近邻。
谁怜三尺像,犹带瘦精神。 -
33.《哭妹贞娘节烈》 宋·郑君老
衰哉吾妹兮,生不逢时。
痛哉吾妹兮,死此乱离。
灰尘涨空兮,织骑南驰。
旌旗蔽野兮,日色无辉。 -
34.《哭郭沧洲》 明·方炯
破屋沧洲上,清贫独可怜。
书存无子读,诗好有僧传。
葬卜中原夜,坟邻北际边。
穷交空白首,莫赠买山钱。 -
35.《京师哭任遵圣》 宋·苏轼
十年不还乡,儿女日夜长。
岂惟催老大,渐复成凋丧。
每闻耆旧亡,涕泫声辄放。
老任况奇逸,先子推辈行。 -
36.《哭梅圣俞》 宋·王安石
诗行於世先春秋,国风变衰始柏舟。
文辞感激多所忧,律吕尚可谐鸣球。
先王泽竭士已偷,纷纷作者始可羞,其声与节急以浮。
真人当天施再流,笃生梅公应时求。 -
37.《哭赵紫芝》 宋·戴复古
呜呼赵紫芝,其命止于斯。
东晋时人物,晚唐家数诗。
瘦因吟思苦,穷为宦情痴。
忆在藏春圃,花边细话时。 -
38.《哭杜府君》 宋·陆游
叔高初过我,风度何玉立,超然众客中,可慕不待揖。
入都多宾友,伯高数来集,质如琮璧润,气等芝兰袭。
晚乃过仲高,午日晒行笠,匆匆遽别去,怅望空怏悒。
有如此三高,青紫何足拾。 -
39.《哭公孙子正》 宋·宋祁
穷愁四十鬓华侵,肘卧垂杨感慨深。
遗墨未乾园令札,悲弦长绝献之琴。
嗟贤有梦龙占苦,对臆无言鵩坐阴。
三步过车绵酹薄,死生从此隔朋簪。 -
40.《痛哭行》 元·王冕
雨淋日炙四海穷,经纶可是真英雄。
岐丰禾黍泣寒露,咸阳草木来悲风。
京邦大官饫酒肉,村落饥民无粒粟。
东鲁儒生徒步归,南州野老吞声哭。