-
41.《和不疑送虏使还道中闻邻几圣俞长逝作诗哭之》 宋·司马光
昨夕邮吏来,叩门致书函。
呼奴取以入,就火开其缄。
不疑赋长篇,发自燕这南。
痛伤江与梅,继踵良人歼。 -
42.《哭曼卿》 宋·欧阳修
嗟我识君晚,君时犹壮夫。
信哉天下奇,落落不可拘。
轩昂惧惊俗,自隐酒之徒。
一饮不计斗,倾河竭昆墟。 -
43.《哭泽孺方先生二首》 宋·刘克庄
弟子成名众,先生独命穷。
广场双鬓秃,陋巷一瓢空。
鸡馔为亲设,牛衣与妇同。
嗟乎犹蔷寿,神理竟难通。 -
44.《哭张玉父》 宋·刘克庄
华发客朱门,文高道又尊。
十分穷不屈,一片气长存。
篱掩湖边宅,坟依郭外村。
二孤弹旧铗,泣感孟尝恩。 -
45.《哭韩积中二首》 宋·王之道
命矣穷张籍,归哉病长卿。
焦湖家自远,畏日我同行。
想像分携处,依稀謦欬声。
仙踪向西路,回首泪纵横。 -
46.《哭邹德久二首用前韵》 宋·张元干
穷达那知十二宫,由来与世不相容。
乃翁极谏牵龙衮,百谪同愁割剑峰。
前辈品题推玉树,平生忧患挺苍松。
伤心身后夸君赐,泉路恩光底事浓。 -
47.《哭元帅宗公泽》 宋·吴芾
呜呼哀哉元帅公,百世一人不易逢。
堂堂天下想风采,心如铁石气如虹。
正色立朝不顾死,半生常在谪籍中。
真金百链愈不变,流水万折归必东。 -
48.《哭郑丈四首》 宋·叶适
道义秦城重,声名冀马空。
河汾谈圣制,邹鲁振儒风。
有学堪经世,无官可效忠。
浮云公岂计,吾道自怜穷。 -
49.《哭翁诚之》 宋·徐照
高义似君稀,思量泪滴衣。
公余长对坐,路远未容归。
橘井尝甘冷,兰亭辨是非。
谁怜穷贾岛,临老失栖依。 -
50.《重哭周四》 宋·苏泂
甫读宗周挽,那知遽绝弦。
所嗟无我辈,不独在诗篇。
行到水穷处,魂伤山寂然。
灰寒空酹酒,恸哭向苍天。 -
51.《寒食哭承甫兄暮》 宋·项安世
半世驱驰未白头,无穷心事等闲休。
生前可是门阑盛,身后宁知祸患稠。
雄凤已将凰共隐,灵椿仍与桂同秋。
茫茫三海连东漕,不尽重云片雁愁。 -
52.《哭吕伯恭郎中舟行寄诸友》 宋·陈傅良
去年上溪船,落日建安旐。
今年上溪船,濡露金华草。
当代能几人,胡不白发早。
念昔会合时,心事得倾倒。 -
53.《哭艺堂汤先生》 宋·刘黻
天地之性人为贵,四骸仁义一只具。
先生领之皇降初,繇稚及耆全故步。
深居独观昭旷原,学不师传能自悟。
真贫不挠万境融,实行已熟群□□。 -
54.《哭川无竭禅师二首》 宋·方回
几登潇洒阁,共坐听松风。
异骨癯僧健,多魔老守穷。
是身终有死,何物不成空。
岂料龙钟老,题诗先哭公。 -
55.《哭周子壹二首》 宋·方回
渡淮才几日,道死近徐州。
药有何人进,棺于底所求。
本期纡紫绶,岂料殡黄楼。
穷者穷如此,纷纷燕贪侯。 -
56.《郢城怀古》 唐·李百药
客心悲暮序,登墉瞰平陆。
林泽窅芊绵,山川郁重复。
王公资设险,名都拒江隩。
方城次北门,溟海穷南服。 -
57.《晚憩南阳旅馆》 唐·刘希夷
旅馆何年废,征夫此日过。
途穷人自哭,春至鸟还歌。
行路新知少,荒田古径多。
池篁覆丹谷,坟树绕清波。
日照蓬阴转,风微野气和。
伤心不可去,回首怨如何。 -
58.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
59.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
60.《流夜郎半道承恩放还,兼欣克复之美书怀示息秀才》 唐·李白
黄口为人罗,白龙乃鱼服。
得罪岂怨天,以愚陷网目。
鲸鲵未翦灭,豺狼屡翻履。
悲作楚地囚,何日秦庭哭。