-
141.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
142.《九月十八日山中见杜鹃花复开》 宋·梅尧臣
山中泉壑暖,幽木寒更华。
春鸟各噤口,游子未还家。
云谁未及还,对此重兴嗟。
何必因啼血,颜色胜曙霞。 -
143.《琵琶行》 唐·白居易
浔阳江头夜送客,枫叶荻花秋瑟瑟。
主人下马客在船,举酒欲饮无管弦。
醉不成欢惨将别,别时茫茫江浸月。
忽闻水上琵琶声,主人忘归客不发。 -
144.《燕歌行》 唐·高适
汉家烟尘在东北,汉将辞家破残贼。
男儿本自重横行,天子非常赐颜色。
摐金伐鼓下榆关,旌旆逶迤碣石间。 -
145.《悲愤诗》 魏晋·蔡琰
嗟薄祜兮遭世患。
宗族殄兮门户单。
身执略兮入西关。
历险阻兮之羗蛮。 -
146.《杂曲》 隋代·江总
行行春径蘼芜绿。
织素那复解琴心。
乍惬南阶悲绿草。
谁堪东陌怨黄金。
红颜素月俱三五。
夫壻何在今追虏。
关山陇月春雪冰。
谁见人啼花照户。 -
147.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
148.《讽虞嫔诗》 宋·柳开
惟尧则天舜弗复,诞妃罔极恩亭肓。
遏密无闻血盈目,南巡胡为泪染竹。
父轻夫重当何淑,沅湘岸筠烟莓覆。
凝纹叠斑殷郁郁,猿缘鼯号钩辀宿。 -
149.《耆英会诗》 宋·王拱辰
西都山水天下奇,神嵩景室环清伊。
甫申间气秀不绝,生贤会坚昌明时。
衣冠占数盛文雅,台符卿月光离离。
魏京雄奥压幽朔,游宫御府严天威。 -
150.《木兰花慢 春日独游西溪》 元·胡祗*
爱西溪花柳,红灼灼,绿阴阴。
更细水园池,修篁门巷,一径幽深。
春风一声啼鸟,道韶华、一刻抵千金。
飞絮游丝白日,忍教寂寞消沉。 -
151.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
152.《陪守斋至玉湖书院作》 宋·陈鉴之
天垂大溪碧,近树齐远山。
水气涵野色,缥缈亭数间。
维昔文节公,孤标凛群奸。
飘然两屐齿,云岩遍跻攀。 -
153.《辇下曲》 宋·戴埴
旧来闻说京师乐,香街十里春风箔。
朝踏金梯入凤楼,暮下琼钩延翠幄。
蛾绿梅花装,淑质兰蕙芳。
笙歌枣下曲,琵琶陌上桑。 -
154.《送张子韶谪居南安》 宋·郭知运
棱棱直节振朝班,孤剑冲风夜度关。
东海波涛明主德,西江烟雨逐臣颜。
霜青枫老丹成树,月落猿啼泪满山。
横浦栖迟君莫恨,已留名姓在人间。 -
155.《聚八仙花歌赠江淮肥遁子》 宋·韩似山
春皇自厌花多红,欲得花颜如玉容。
春皇青女深相得,先教脸似秋霜色。
乃有雪有供光、星榆献白,斗量银汉琉璃湿。
人间美玉捣作灰,荆山昆山鬼神泣。 -
156.《题壁》 宋·钱氏
落日西风照楚关,断魂残魄吊衰颜。
自从鸿鹄分飞后,无复鸳鸯并枕间。
腕玉瘦宽金缕袖,鬓蝉慵掠翠云鬟。
秋天冬暮风雪寒,对镜懒把金蝉簇。 -
157.《泛汝联句》 宋·孙永
平居厌城郭,具舟泛清汝。
蓝光一水远,铁色两岩古。
日华动中流,沙纹乱前渚。
湍鸣达公桥,草绿襄王墓。 -
158.《题英薮山房》 宋·王朝佐
筑室傍丹梯,新颜手自题。
空涵龙洞雨,壁污燕巢泥。
树色围春昼,书声杂暮溪。
南园花正发,携酒听莺啼。 -
159.《漫兴》 宋·郑樵
野鸟日啼户外,凉风时入帘间。
老夫梦后欹枕,稚子病中解颜。 -
160.《倦寻芳 春词》 元·洪希文
卧鸭炉边,翔鸳屏底,正断肠处。
烟草风花,妆点春愁无数。
贪睡海棠酣晕脸,欹眠杨柳狂飞絮。
倚东风,子规叫月,乱莺啼树。