-
1.《西江月·梁上喃喃燕语》 宋·无名氏
梁上喃喃燕语,纸间戢戢蚕生。
满城风雨近清明。
不道有人新病。
春事一溪流水,杨花千点浮萍。
好风一霎为吹晴。
独步小园清影。 -
2.《贺新郎·燕子呢喃语》 宋·吴潜
燕子呢喃语。
小园林、残红剩紫,已无三数。
绿叶青枝成步障,空有蜂旋蝶舞。
又宝扇、轻摇初暑。 -
3.《句》 唐·可止
不知谁会喃喃语,必向王前报太平。
(中山节度王处直座
咏白鹊,时诸侯兼并,王欲继好息民,故云。
《高僧传》) -
4.《众建莲社堂求疏语》 宋·李昴英
过错鼻孔着莲香,引得喃喃哄几场。
供佛建庵人更错,参机元不在西方。 -
5.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
6.《燕诗示刘叟》 唐·白居易
梁上有双燕,翩翩雄与雌。
衔泥两椽间,一巢生四儿。
四儿日夜长,索食声孜孜。
青虫不易捕,黄口无饱期。 -
7.《念奴娇·避地溢江书于新亭》 宋·王澜
凭高远望,见家乡、只在白云深处。
镇日思归归未得,孤负殷勤杜宇。
故国伤心,新亭泪眼,更洒潇潇雨。
长江万里,难将此恨流去。 -
8.《光、威、裒姊妹三人少孤而始妍乃有是作…因次其韵》 唐·鱼玄机
昔闻南国容华少,今日东邻姊妹三。
妆阁相看鹦鹉赋,碧窗应绣凤凰衫。
红芳满院参差折,绿醑盈杯次第衔。 -
9.《问菊》 清·曹雪芹
欲讯秋情众莫知,喃喃负手叩东篱。
孤标傲世偕谁隐,一样花开为底迟?
圃露庭霜何寂寞,鸿归蛩病可相思?
休言举世无谈者,解语何妨片语时。 -
10.《言法华赞》 宋·释师范
褰裳而趋,或然而住。
咄咄书空,喃喃独语。
尽语渠侬转法华,知得身心在何处。