-
241.《叙赵守备学释菜会馂》 宋·陈淳
嘉定四年日在房,赵侯来守南清漳。
下车百事所未遑,先务化原修泮宫。
发帑市材鸠众工,改偏易陋规模洪。
大门复旧正当阳,直挹名第真仙峰。 -
242.《冶城清谈》 宋·陈杰
西周固羸国,东辙几孱王。
信有亲亲弱,科无善善亡。
精详隋五教,韧略汉三章。
始悟清谈相,嘉言味最长。 -
243.《送邹给事》 宋·陈宓
皇天佑我宋,衮衮生巨人。
正学迈贾董,彤庭亲选抡。
声名喧宇宙,勋业见寅亮。
伟哉吕与李,王陈踵经纶。 -
244.《赞梅溪王先生像》 宋·陈宓
先生之道,得天之全。
气刚以和,如四时然。
功在王室,惠留于泉。
不怒而教,恶遏善迁。
为政以德,信哉格言。
先生之逝,四十三年。
有庙有祠,民奉益虔。
紫帽可砺,清名不骞。 -
245.《壬申老人生旦》 宋·陈文蔚
两岁霜风吹客袍,亲庭礼阙拜香醪。
今日升堂祝亲寿,亲寿愿化南山高。
古来人生七十稀,吾亲八十脸如桃。
但得岁月无穷极,从教两鬓添霜毛。 -
246.《寄题吴子似所居二首·经德堂》 宋·陈文蔚
上帝降斯民,厥安存秉彝。
古昔世教明,大道行坦夷。
裘葛顺冬夏,饮食弃渴饥。
非有慕于外,夫妇皆与知。 -
247.《林贵父投老谒铨有赠》 宋·戴表元
天寒道路长,行子难为容。
况复迫衰暮,视近步憧憧。
干世悔古学,费时惭惰农。
谁知冻雪巷,忽视戟髯翁。 -
248.《朱使君家诸郎将别十一韵》 宋·戴表元
东南典藩材,朱户贤第一。
天生好儿郎,玉笋森六七。
俱能弄文翰,那教逾户室。
伯也秀英英,珊瑚映初日。 -
249.《徐倅尊人挽诗二首》 宋·杜范
教子成名岂偶然,存心积善契苍天。
独工学问驰清誉,旁羽阴阳得异传。
煞有哀荣身后事,不差生死梦中言。
欲占厚德看铭志,七十之期过一年。 -
250.《挽李处士》 宋·杜范
确荦群山兀海隅,芬川蔚有吉人居。
施仁一念周乡井,称善同声溢里闾。
教子垂芳心有待,荣亲养老意何如。
貤恩漫尔撑门户,肯负当年一束书。 -
251.《过李景安论诗为作长句》 宋·方回
三百年来工五七,追雅媲骚谁第一。
独闻彭城陈正字,向来得法金华伯。
终古不朽语言在,以诗教人人不识。
善学少陵而不为,殆如孟子不言易。 -
252.《再和二首》 宋·郭印
涉海必假舟航,登山当寻蹊径。
每叹修身错路,譬如饮药加病。
逢人须是问津,有心未免击磬。
况遇先觉先知,早明不垢不净。 -
253.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
254.《解汤延祖字》 宋·李覯
仲尼作经授曾子,明稽至孝之终始。
始於事亲终立身,以是扬名於后世。
大雅有言念尔祖,述脩其德乃为美。
圣训昭昭十八章,写之琬琰千馀岁。 -
255.《挽陈迪功》 宋·彭龟年
一念超然与世违,新蔬翦雨自甘肥。
只因堕雁能忘味,不使惊鸥尚见机。
有子明经那不寿,如公积善未应非。
从教天定知何似,果见贤孙擢第归。 -
256.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
257.《数珠歌》 宋·释印肃
如是数珠祗一颗,离珠摩尼光不破。
佛说刹说众生说,三世一切说这个。
未了人,休将过,成佛人希念佛多。 -
258.《行童搬土》 宋·释印肃
童子聚沙为佛塔,而今搬土岂无功。
忽然觉后知非土,当处回头识本宗。
老僧念你善根微,所以教伊不失时。
朝歌暮击三摩地,不久迷开解我机。 -
259.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
心心智通,佛佛道同。
十方圆满,八面玲珑。
施时也三乘教备,坐处也一切法空。
应供而来有不受之受,度世而出得无功之功。 -
260.《缘识》 宋·宋太宗
天心即是道,佛心即是佛。
人生有善缘,修行岂废力。
悟来瞬息间,暧昧藏五贼。
非干智慧中,虚妄不可得。
小乘尚执迷,大乘堪法则。
经教有明文,守白便知黑。