-
1.《与纯臣原仲温其煮鱼羹》 宋·刘子翚
从宾会高堂,嘉鱼脱重渊。
霜鳃尚呀呷,绿藻仍牵连。
厨人起揎袖,刀机鸣铿然。
断尾頳縠碎,批鳞玉花翩。 -
2.《续南有嘉鱼》 宋·曾丰
天予之骨,其鲠如鲮。
道与之肉,其糜如鯹。
非媺人口,可昌我龄。
奈何薄味,从尔休声。
曲氏倾意,{歔业换鱼}人动情。
虽彼相欺以机械,亦由自暴其神灵。 -
3.《杨柳青》 明·吴承恩
村旗夸酒莲花白,津鼓开帆杨柳青。
壮岁惊心频客路,故乡回首几长亭。
春深水涨嘉鱼味,海近风多健鹤翎。
谁向高楼横玉笛,落梅愁绝醉中听。 -
4.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
5.《范饶州坐中客语食河豚鱼》 宋·梅尧臣
春洲生荻芽,春岸飞杨花。
河豚当是时,贵不数鱼虾。
其状已可怪,其毒亦莫加。
忿腹若封豕,怒目犹吴蛙。 -
6.《晨起二首》 宋·张耒
穷居无远念,暇日亲庖厨。
泽国富滋味,春江出嘉鱼。
鬻市有悬羔,撷园得嘉蔬。
虽无五鼎烹,荐俎颇有余。 -
7.《新秋泛舟过西庄听雨话旧三首》 明·张祥鸢
放船秋水落,能载两三人。
坐爱清波影,轻摇白氎巾。
到门才系缆,藉草便垂纶。
野饭无兼味,嘉鱼色胜银。
¤ -
8.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
9.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
10.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。