-
141.《对月忆满子权》 宋·王令
长风掠海来,吹月散百链。
青天豁四碧,云霭不容缘。
窗轩飒先秋,露气入簟扇。
宽庭生夜凉,蚊口不得擅。 -
142.《甲午雪》 宋·王令
平居汩汩喜自堕,万事过目不省窥。
一年南北两见雪,未始把笔成一诗。
朝看气象浩茫昧,夜归瞑想通幽疑。
梦乘虚空谒帝所,砆礩象柱承琼榱。 -
143.《盐亭县永乐山叩云亭》 宋·文同
长江合高峰,爽气左右绕。
中流望绝巘,万丈见木杪。
孤宁揭其上,隐隐一拳小。
李君令兹邑,邀我升缥缈。 -
144.《中春望后一日登铃珑》 宋·洪咨夔
出郭暄欲暑,涉林清自秋。
步随目力高,身与山气浮。
飞来辛夷花,拾得莲叶舟。
一声提壶庐。 -
145.《舒啸》 宋·白玉蟾
豁然登高台,四天一何眇。
舒怀摩丹田,静境万籁悄。
前村生孤烟,半山吞残照。
倚剑呼黄鹤,遽然发长啸。 -
146.《西湖大醉走笔百韵》 宋·白玉蟾
廼先天皇君,万有七千祀。
迄彼大庭时,对於葛天氏。
邈计几何年,是生余小子。
上清太极公,造道穷天髓。 -
147.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
148.《题天开图画》 宋·白玉蟾
四时风物现安排,醉上高楼肯豁开。
云散远山元不断,池成明月自然来。
夕阳妆点丹青树,烟雨和匀水墨梅。
此是天工无尽巧,何曾染惹俗尘埃。 -
149.《八关斋诗》 南北朝·沈约
因戒倦轮飘。
习障从尘染。
四衢道难辟。
八正扉犹掩。
得理未易期。
失路方知险。
迷涂既已复。
豁悟非无渐。 -
150.《游信州南岩》 宋·晁补之
南岩夫何为,山作天倚盖。
山南豁山腹,飞顶覆其外。
初如鹏将翔,膺击群麓背。
乍似海大鱼,呀口噞而嘬。 -
151.《淮壖》 宋·晁补之
淮壖日没风卷沙,黄昏飞雪如落花。
孤舟有客寒不饮,欹枕关篷夜忆家。
雪飞篷底洒我额,篷隙虚明来晓色。
纸屏布被风飕飕,惊起开篷满船白。 -
152.《寄王介卿》 宋·曾巩
忆昨走京尘,衡门始相识。
疏帘挂秋日,客庖留共食。
纷纷说古今,洞不置藩域。
有司甄栋干,度量弃樗栎。 -
153.《读平险铭寄李汉老》 宋·刘子翚
官侯凿平剑浦滩,游子不歌行路难。
李公作铭垂不刊,峻峰激流生笔端。
斯文岂但夸雄观,寓理之奥开聋眢。
惟人性天同广胖,横目立见分庭坛。 -
154.《华亭风月堂避暑》 宋·王之道
大哉天休何穹窿,惟王配天居域中。
东西南北乃四裔,盛德可使车书同。
吾皇中兴继商武,小雅不复歌车攻。
年来幽障灭烽燧,梯航航里来夷戎。 -
155.《次韵孙兴宗秋怀》 宋·王之道
秋山赫赫明丹枫,秋天隐隐分玄鸿。
不知眼界阔多少,九华突兀撑晴空。
嗟予老病百事懒,谁能强勉追儿童。
读书既苦齿多豁,属文益觉心如蓬。 -
156.《治圃》 宋·韩维
久雨地气泄,百草日以滋。
勃然翳我圃,积茀不可治。
遂信萧艾质,唐突兰蕙姿。
鸿鹄不肯下,跳蛙恃而嘻。 -
157.《酬余补之见寄》 宋·郑獬
吾友补之会稽家,高眉大眼称才华。
入京共收太学第,姓名头角相撑磨。
高楼管弦相与杂,黄金酒面溶成波。
樽前轩昂如孤鹰,四顾不见雀与蛙。 -
158.《冬日同仲巽及府寮游万寿寺》 宋·郑獬
峻阜如蟠虹,蓄泄气象灵。
绀宇隐红树,缭若画在屏。
联骑转城角,沙步俯回汀。
野寺对寒水,白壁敞云扃。 -
159.《招朱法曹赵宰赵予野饮》 宋·陈造
秦邮望仪真,相与不三驿。
仕学四十年,此地几旅食。
寓公芹泮士,十九尽亲识。
兹游最奇传,诗坛许投迹。 -
160.《宿柴城》 宋·陈师道
卧埋尘叶走风烟,齿豁头童不记年。
起倒不供聊应俗,高低莫可只随缘。
冬冬鼓远三行夜,隐隐平湖四接天。
枕底涛波蓬上雨,故将羁老到愁边。