-
1.《安乐窝中吟》 宋·邵雍
安乐窝中职分修,分修之外更何求。
满天下士情能接,遍洛阳园身可游。
行已当行诚尽处,看人莫看力生头。
因思平地春言语,使我尝登百尺楼。 -
2.《陈帐管尊公挽诗》 宋·方岳
不独於书癖,论边语亦奇。
丘园身竟老,场屋世谁知。
客下陈蕃榻,人传窦谏碑。
九华山翠外,烟草正离离。 -
3.《次洪内相梅亭》 宋·裘万顷
人间多是梅开后,旋踵东篱事故常。
那得红帘卷朱户,细看素质傲清霜。
一生寄兴云山外,几度搔头江路傍。
咫尺名园身未到,夜窗羞对返魂香。 -
4.《幸梨园亭观打球应制》 唐·沈佺期
今春芳苑游,接武上琼楼。
宛转萦香骑,飘飖拂画球。
俯身迎未落,回辔逐傍流。
只为看花鸟,时时误失筹。 -
5.《戏赠张五弟諲三首(时在常乐东园,走笔成)》 唐·王维
吾弟东山时,心尚一何远。
日高犹自卧,钟动始能饭。
领上发未梳,妆头书不卷。
清川兴悠悠,空林对偃蹇。 -
6.《祇园寺》 唐·綦毋潜
宝坊求往迹,神理驻沿洄。
雁塔酬前愿,王身更后来。
加持将暝合,朗悟豁然开。
两世分明见,馀生复几哉。 -
7.《鸣皋歌,送岑征君(时梁园三尺雪,在清泠池作)》 唐·李白
若有人兮思鸣皋,阻积雪兮心烦劳。
洪河凌竞不可以径度,冰龙鳞兮难容舠.
邈仙山之峻极兮,闻天籁之嘈嘈。
霜崖缟皓以合沓兮, -
8.《答从弟幼成过西园见赠》 唐·李白
一身自潇洒,万物何嚣喧。
拙薄谢明时,栖闲归故园。
二季过旧壑,四邻驰华轩。
衣剑照松宇,宾徒光石门。 -
9.《述园鹿》 唐·韦应物
野性本难畜,玩习亦逾年。
麑班始力直,麚角已苍然。
仰首嚼园柳,俯身饮清泉。
见人若闲暇,蹶起忽低骞。
兹兽有高貌,凡类宁比肩。
不得游山泽,跼促诚可怜。 -
10.《乐游园歌》 唐·杜甫
乐游古园崒森爽,烟绵碧草萋萋长。
公子华筵势最高,秦川对酒平如掌。
长生木瓢示真率,更调鞍马狂欢赏。