-
1.《咏陶》 宋·罗荣祖
解体脱世纷,结志怀往义。
织纬足充粮,种秫常供醉。
素琴寄长谣,孤衿抗高视。
国爵屏如羶,家贫甘若嗜。
径荒早归来,园涉成佳致。
依俗岂尚同,诡时非立异。
遥遥五柳风,千载犹相喟。 -
2.《黄州杂诗二首》 明·瞿汝稷
世岂弃君平,君平自弃世。
生阙希世资,讵符风牧志。
独抱羲皇心,卖卜成都市。
垂帘日翛然,国爵屏其贵。 -
3.《和汪诚之韵》 宋·王炎
昏昏未必晦,昭昭未必明。
浑浑未必浊,漻漻未必清。
吾道本自贵,国爵亦可并。
所以鲁素王,但欲比老彭。 -
4.《谋退四首》 宋·宋庠
昔日於陵子,遗荣自灌园。
三分轻国爵,一世谢人宣。
野笠锄春陇,横槔汲晓源。
区区冒荣者,天壤亦何言。 -
5.《常州孟谏议座上闻韩员外职方贬国子博士有感五首》 唐·卢仝
忽见除书到,韩君又学官。
死生纵有命,人事始知难。
烈火先烧玉,庭芜不养兰。
山夫与刺史,相对两巑岏。 -
6.《春秋战国门·齐桓公》 唐·周昙
三往何劳万乘君,五来方见一微臣。
微臣傲爵能轻主,霸主如何敢傲人。 -
7.《春秋战国门·孙叔敖》 唐·周昙
童稚逢蛇叹不祥,虑悲来者为埋藏。
是知阳报由阴施,天爵昭然契日彰。 -
8.《奉次文爵兄韵》 宋·郭贽
京国相逢意尽倾,不须池草梦中生。
细将两地行藏事,消尽几番长短更。
篱外黄花香共嗅,案头易传手中评。
惭予才竭难为弟,况复输兄独秀名。 -
9.《江南四忠节国之纪也歌以哀之》 宋·唐泾
谁把南牙压武夫,到头还似二公无。
矢心海上逃秦爵,努力山中匿赵孤。
赤羽星沈迷辇凤,红旗风劲逐樯乌。
三神杳眇人何在,留取丹心付董狐。 -
10.《送杜靖国知连州》 宋·郑侠
杜氏世德光无前,声华行实相辉鲜。
蒉之职也在刀匕,亲举罚爵平公筵。
预之闻见合左氏,春秋大法因粲然。
诗为郡守称杜母,南阳之人今尚传。