-
1.《土偶祸》 明·沈周
锽锽鸣锣,彭彭伐鼓。
复有旂盖,亦有戟斧。
精力骏奔,无有老竖。
整整肃肃,什什伍伍。 -
2.《偶书》 唐·皮日休
女娲掉绳索,縆泥成下人。
至今顽愚者,生如土偶身。
云物养吾道,天爵高我贫。
大笑猗氏辈,为富皆不仁。 -
3.《偶书》 宋·范成大
太行巫峡费车舟,休向沧溟认一沤。
日下冰山难把玩,雨中土偶任漂流。
元无刻木牵丝技,但合收绳卷索休。
惟有酒缸并饭甑,却须粳秫十分收。 -
4.《读戚公恕进卷》 宋·张耒
世方尚纤柔,子独不可揉。
人皆喜呶呶,子语不出口。
巉然即之高,俗子竞嘲诟。
我尝要之难,快使暴其有。 -
5.《古意赠郑彦能八音歌》 宋·黄庭坚
金欲百链刚,不欲绕指柔。
石羊卧荒草,一世如蜉蝣。
丝成蚕自缚,智成龟自囚。
竹箭天与美,岂愿作嚆矢。 -
6.《商山祠堂即事》 唐·窦常
夺嫡心萌事可忧,四贤西笑暂安刘。
后王不敢论珪组,土偶人前枳树秋。 -
7.《春秋战国门·田文》 唐·周昙
下客常才不足珍,谁为狗盗脱强秦。
秦关若待鸡鸣出,笑杀临淄土偶人。 -
8.《王冕好学》 明·宋濂
王冕者,诸暨人。
七八岁时,父命牧牛陇上,窃入学舍,听诸生诵书;听已,辄默记。
暮归,忘其牛。
或牵牛来责蹊田者。 -
9.《樵夫毁山神》 未知·佚名
康熙十五年,余姚有客山行,夜宿山神寺。
夜半,有虎跪拜,作人言,乞食,神以邓樵夫许之。
明晨,客伺于神祠外,果见一樵夫过之,逆谓曰:“子邓姓乎?”曰:“然。
”因告以夜所闻见,戒勿往。 -
10.《秋社》 宋·陆游
明朝逢社日,邻曲乐年丰。
稻蟹雨中尽,海氛秋後空。
不须谀土偶,正可倚天公。
酒满银杯绿,相呼一笑中。 -
11.《和公达过潘楼观七夕市》 宋·司马光
织女虽七襄,不能成报章。
无巧可乞汝,世人空自狂。
帝城秋色新,满市翠帟张。
伪物逾百种,烂漫侵数坊。 -
12.《嘉佑二年七月九日大雨寄永叔内翰》 宋·梅尧臣
去年龙母沐,今年龙妇浴。
民何竞相传,讹言初愿戮。
沐水不湿缨,浴波吞目睛。
连岁果为患,准度非人情。 -
13.《咏旱三首》 宋·曾几
邦人奉教条,久不知肉味。
潭龙不能神,土偶安足恃。
应真住兰若,云雨可立致。
胡不迎之来,明明有前事。 -
14.《次韵李令》 宋·朱翌
青云独上肯随群,遇我真成数面亲。
未许儿童骑竹马,且看土偶笑桃人。
弟兄酬唱诗无敌,宾客过从德有邻。
世味傥教如嚼蜡,便能调鼎识甘辛。 -
15.《与郭令步至城下见田间稻身已可插慨然有感示》 宋·朱翌
端居倦来往,春去谁与娱。
眷眷头升米,悠悠东南都。
薄暮喜穿履,同游又吾徙。
念昔始经此,污邪祝满车。 -
16.《神祠曲》 明·刘基
路旁古庙壁半斜,雨滴香案堆泥沙。
槎牙死树当道卧,树上纸钱犹未化。
春秋祭祀知几时,乌鸦得食号相随。
人人欢喜得好珓,低昂拜跪山花飞。
宁知祸发在旦夕,空村无烟唯瓦砾。
庙傍乌鸦亦不来,独留土偶眠苍苔。 -
17.《晚立》 宋·陈师道
遶舍苔衣积,倚墙梨颊红。
地平宜落日,野旷自多风。
禹迹千年後,家山一顾中。
未休嗤土偶,已复逐飘蓬。 -
18.《丁大监文伯得余近作读之读之疾愈以诗见贻》 宋·魏了翁
黔巫之南溪水兹,山粗石恶不可治。
崇宁边臣务广地,山刊石断林木斯。
其间掌许号为郡,如以土偶安须眉。
中州人物犹此任,累臣舍是夫何词。 -
19.《吊青溪姑词》 宋·周文璞
投余兮录波,彼土偶兮柰何。
余魂兮无依,依余兄兮山阿。
兄姿兮甚雄,青骨兮朱弓。
称天兮诉余冤,令谗夫兮不终。 -
20.《仲冬下浣会同僚游东岩》 宋·蒲寿宬
羽人脱屣去,古洞留嵌岩。
白云亦世态,随风蜕其缄。
石饴已何许,谁能味其甘。
土偶寂不语,樵牧同此龛。