-
61.《长安留题》 明·唐之淳
晓阁疏钟午店鸡,客途风物剩堪题。
葡萄引蔓青缘屋,苜蓿垂花紫满畦。
雁塔雨痕迷鸟篆,龙池柳色送莺啼。
前朝冠盖多黄土,翁仲凄凉石马嘶。 -
62.《丁孝子诗》 明·乌斯道
丁鹤年,精诚之心上达九天。
丁鹤年,精诚之心下达九泉。
先翁曾长武昌县,死葬山中厄兵变。
山中父老怀甘棠,修筑堂封自相劝。 -
63.《虞美人》 明·吴鼎芳
营门飒飒惊风雨,一片楚歌中夜起。
拔山力尽霸业空,八千子弟淮河水。
腰间宝剑无精光,神龙变作魑魅语。
美人宛转其奈何,啼痕尽染征袍紫。 -
64.《再次韵赵德麟新开西湖》 宋·苏轼
使君不用山鞠穷,饥民自逃泥水中。
欲将百渎起凶岁,免使甔石愁扬雄。
西湖虽小亦西子,萦流作态清而丰。
千夫余力起三闸,焦陂下与长淮通。 -
65.《雪浪石》 宋·苏轼
太行西来万马屯,势与岱岳争雄尊。
飞狐上党天下脊,半掩落日先黄昏。
削成山东二百郡,气压代北三家村。
千峰右卷矗牙帐,崩崖凿断开土门。 -
66.《晚步北园》 宋·范成大
刮地晴飙退海痕,出门无扇可障尘。
麦粘瘠土何时雪?梅糁疏林昨夜春。
天镜风烟疑梦事,鬓霜时节尚官身。
裹章束带朝还暮,惭愧青鞋紫领巾。 -
67.《肩舆至湖桑埭》 宋·陆游
篮舆随意出衡门,日已沉山野未昏。
小市丛祠湖上路,短垣高柳埭西村。
麦苗极目无闲土,塘水平堤失旧痕。
明诏裕民闻屡下,老农何以报君恩? -
68.《十二月二日夜梦游沈氏园亭》 宋·陆游
城南小陌又逢春,只见梅花不见人。
玉骨久成泉下土,墨痕犹锁壁间尘。 -
69.《五月得雨稻苗尽立》 宋·陆游
城郭迎龙鼓吹喧,甘膏三夕慰黎元。
草荒常日经行路,水到前村旧涨痕。
黄犊尽耕稀旷土,绿苗无际接旁村。
家家足食山无盗,安枕何劳夜闭门? -
70.《和周元吉左司东省培竹》 宋·杨万里
鸡省有真植,鹜行销昼烦。
憎柳媚绿暗,伴梅耿黄昏。
何须雪贸贸,始爱渠轩轩。
坚守孤竹国,肯折先轸元。 -
71.《读杜诗》 宋·文天祥
平生踪迹只奔波,偏是文章被折磨。
耳想杜鹃心事苦,眼看胡马泪痕多。
千年夔峡有诗在,一夜耒江如酒何,黄土一丘随处是,故乡归骨任蹉跎。 -
72.《临江军》 宋·文天祥
江岸今多啮,城居昔屡焚。
市人半伧父,竖子亦将军。
蛟哭金洲雨,猿啼玉观云。
周郎坟土上,回首泪成痕。 -
73.《岁暮独酌书事奉怀晁永宁》 宋·张耒
天涯催晚岁,残律去如奔。
入夜北风恶,多阴寒日昏。
野吹余烧烬,溪落旧沙痕。
霜重饥鹰疾,田空宿雁喧。 -
74.《梅花》 元·王冕
疏枝错落花灿烂,正似推篷溪上看。
冻痕不剥五更霜,藓色犹存百年干。
孤山处士诗梦寒,罗浮仙人酒兴阑。
天荒地老行路难,谁传春色来人间。 -
75.《索笋长句寄傅隐君》 元·王冕
春风吹起石底云,丰隆唤出苍龙孙。
古苔初破土膏滑,露华净洗龟筒痕。
先生爱笋如爱玉,冷笑人间饫膏肉。
我生无家怀此君,十年未解求一束。 -
76.《过兰亭有感》 元·王冕
东晋风流安在哉?烟岚漠漠山崔嵬。
衰兰无苗土花盛,长松落雪孤猿哀。
满地斜阳似无主,昏风不独黄鹂语。
当时诸子已寂寥,真本兰亭在何许?欹檐老树缘女萝,崩崖断壁青相磨。 -
77.《菱溪大石》 宋·欧阳修
新霜夜落秋水浅,有石露出寒溪垠。
苔昏土蚀禽鸟啄,出没溪水秋复春。
溪边老翁生长见,疑我来视何殷勤。
爱之远徙向幽谷,曳以三犊载两轮。 -
78.《茶园十二韵》 宋·王禹偁
勤王修岁贡,晚驾过郊原。
蔽芾余千本,青葱共一园。
芽新撑老叶,土软迸深根。
舌小侔黄雀,毛狞摘绿猿。 -
79.《甘菊冷淘》 宋·王禹偁
经年厌粱肉,颇觉道气浑。
孟春奉斋戒,敕厨唯素飱。
淮南地甚暖,甘菊生篱根。
长芽触土膏,小叶弄晴暾。 -
80.《商山海棠》 宋·王禹偁
锦里名虽盛,商山艳更繁。
别疑天与态,不称土生根。
浅着红兰染,深于绛雪喷。
待开先酿酒,怕落预呼魂。